12 Бар халыклар сезне бәхетле дип атар, чөнки сезнең илегез искиткеч гүзәл булыр, – ди Күкләр Хуҗасы Раббы.
Бик күпләр Раббыга корбаннар һәм Яһүдә патшасы Хизәкыйягә бүләккә Иерусалим каласына затлы әйберләр алып килделәр. Шушы хәлләрдән соң бар халыклар арасында аның даны үсә генә барды.
Аллаһының мөкатдәс ханәсенә кергәч кенә, яманнарны нәрсә көткәнен ачык аңладым.
Аларның токымы – халыклар арасында, нәселе кавемнәр арасында мәшһүр булыр. Аларны күргән һәркем: «Бу – Раббы фатихасын алган халык», – дияр.
Сине инде «ташландык» дип, җиреңне дә «вәйран булган» дип әйтмәсләр, син «Минем куанычым» дип аталырсың, җиреңне «ирле хатын» дип йөртерләр, чөнки Раббы синдә куанычын табар, җирең хуҗалы-ирле булыр.
Яшь егет үзенә хатын итеп кыз кешене алган кебек, угылларың да сине мәңгегә үзенә алыр; кияү үзенең кәләшенә ничек сөенсә, синең Аллаң да сиңа шулай сөенер.
Җир йөзендәге барлык халыклар алдында Иерусалим Миңа шөһрәт, шатлык вә дан-шәрәфләр китерер. Иерусалимдә яшәүчеләргә кылган барча игелекле эшләремне вә аларга биргән иминлекне күреп, бу халыклар куркуларыннан калтырап төшәр.
шулай ук гүзәл җирне дә басып алыр – бик күп кешеләрнең гомере киселер; аның кулыннан бары тик Эдом вә Мәаб халкы һәм Аммон башлыклары гына котылып калыр.
Аннары шуларның берсеннән тагын бер – кечерәк мөгез күренде; әлеге мөгез көньяк вә көнчыгыш һәм гүзәл җир тарафына юнәлеп куәтләнеп китте.
Күкләр Хуҗасы Раббы болай дип әйтә: – Ул көннәрдә төрле телләрдә сөйләшүче халыклардан ун кеше, бер яһүдинең итәгенә ябышып: «Без синең белән барабыз! Чөнки Аллаһының синең яклы булуын ишеттек», – дияр.
– Сез Миңа каршы яман телләндегез, – ди Раббы. – Әмма үзегез: «Сиңа каршы без нәрсә сөйлибез соң?» – дип сорыйсыз.
чөнки Ул Үзенең күндәм колына игътибар итте. Моннан соң барлык буыннар мине бәхетле дип атарлар,
бу җир турында Раббы Аллагыз Үзе кайгырта, Раббы Аллагыз аны ел әйләнәсе күз уңыннан төшерми.