9 Шуның өчен Мин дә сезне бөтен халык алдында хур итәм һәм кимсетәм, чөнки сез Минем юлдан бармыйсыз, Канун эшләрендә икейөзлелек белән гамәл кыласыз.
Шунда Михая аңа: – Әгәр сугыштан исән-имин әйләнеп кайта калсаң, димәк, Раббы минем аша сөйләмәгән булыр, – диде һәм: – Җәмәгать, ошбу сүзләремне һәммәгез ишетеп калыгыз! – дип өстәде.
Кемнең кем булуына карап тормастан, берәүгә дә ярарга тырышмыйча әйтәм.
Тәкъва кешенең истәлеге мөбарәк булыр, ә яманның исеме тиз онытылыр.
Акылы зирәк булганны мактарлар, ә бозык уйлы бәндә нәфрәткә дучар булыр.
Бөркәнчекләрегезне ертып ташлап, халкымны сезнең кулдан йолып алам, алар инде сезнең табыш булмас; һәм Минем Раббы икәнемне белерсез.
Бәла артыннан бәла килер, бер имеш-мимеш икенчесен тудырыр, пәйгамбәрләрдән илаһи күренешләр сорарлар, руханилар канун өйрәтүдән туктар, өлкәннәр киңәш бирә алмас.
Биредә җитәкчеләр ришвәт алып хөкем кылалар, руханилар акча өчен гыйлем бирәләр, пәйгамбәрләр сәмән алып киләчәкне әйтәләр һәм шул ук вакытта, Раббыга аркаланмакчы булып: «Раббы безнең белән түгелме соң?! Безгә бәла-каза килмәячәк!» – диләр.
Өстеңә пычрак ыргытам, сине хурлыкка калдырам, кешеләр алдында оятлы итәм!
Мин сезнең нәсел варисларыгызны җәзалармын; бәйрәмнәрдә сез китергән корбаннарның тизәген битегезгә сылармын, һәм сезне шул кыяфәттә тирес өеменә чыгарып ыргытырлар.
Тик сез, руханилар, бу юлдан читкә тайпылдыгыз, күпләрнең Канун бозуына сәбәпче булдыгыз, Леви белән төзегән килешүемне үтәмәдегез, – ди Күкләр Хуҗасы Раббы. –
Әмма канун белгече, үзен акларга теләп, Гайсәдән: – Ә минем якыным кем соң? – дип сорады.
Кайгы сезгә, фарисейлар! Сез бөтнекнең, рутаның һәм һәртөрле яшелчәнең уннан бер өлешен гошер сәдакасы итеп бирәсез, ә гаделлеккә һәм Аллаһыны яратуга игътибар бирмисез; менә анысын да үтәргә һәм Канунның башка өлешләрен калдырмаска кирәк иде.
Андагы мөхтәрәм дип исәпләнгәннәр исә (алар кайчандыр кем генә булсалар да, минем өчен мөһим түгел, чөнки Аллаһы кешенең йөзенә карамый) мин игълан иткән Яхшы хәбәргә берни өстәмәделәр.
Хөкем иткәндә, кешеләрнең берсен икенчесеннән өстен куймагыз, яшьләрнең дә, өлкәннәрнең дә сүзенә колак салыгыз. Беркемнән дә курыкмагыз, чөнки хөкем итү – Аллаһы эше, ә инде эшне хәл итү кыен булса, миңа килегез, мин аны үзем хәл итәрмен».
Аллаһы кешесе өстәп болай диде: – Исраилнең Раббы Алласы әйтә: «Теге чакны Мин: „Синең ыругың, синең атаңның ыругы гомер бакый Миңа хезмәт итәр!“ – дип әйткән идем. Әмма хәзер Мин: „Юк, алай булмас!“ – дим. Мине данлаучыны данлармын! Мине санламаучыны исә хур итәрмен!