2 әгәр Мине тыңламасагыз, исемемне хөрмәтләмәсәгез, – ди Күкләр Хуҗасы Раббы, – сезгә ләгънәт яудырырмын, хәер-фатихагызны каргармын. Менә, инде каргадым да, чөнки сез боерыгымны ихлас күңелдән үтәмисез.
Раббы Үзенең ләгънәтен яманнар өстенә яудыра, ә тәкъва бәндәләренең өйләренә фатихасын күндерә.
шуның өчен Ул аларга Үзенең дөрләп янган ярсуын яудырды – рәхимсез сугыш ачты; ялкын аларны бөтен яктан чорнап-өтеп алса да, алар аңламадылар һәм йөрәкләре белән төшенмәделәр.
Син: „Мәңге хуҗабикә булачакмын!“ – дидең, моның нәрсә белән бетәсен уйламадың да, фикер дә йөртеп карамадың.
Миңа тугрылыгыңны бозарлык, Мине исеңнән чыгарырлык, йөрәгеңнән сызып ташларлык дәрәҗәдә кемнән курыктың соң син, кемнән котың алынды? Мин озак дәшми торгангамы, Миннән курыкмый башладың?
Шуңа күрә Раббы болай ди: „Сез, Мине тыңламыйча, туганнарыгызга, якыннарыгызга ирек бирмәдегез. Шуның өчен, – ди Раббы, – хәзер сезгә Мин ирек бирәм: кылычтан, үләт зәхмәтеннән яки ачлыктан кырылу иреге бирәм! Мин сезне җирдәге барлык патшалыклар өчен коточыргыч үрнәк итәм.
Исраил халкының исә сине тыңлыйсы килмәс, чөнки алар Мине тыңларга теләмиләр; Исраил халкының маңгае каты, йөрәге кире.
сез мул итеп чәчәсез, ә җыйган нәрсәгез аз; ашыйсыз, әмма тамагыгыз туймый; эчәсез, тик сусыныгыз басылмый; киенәсез, ләкин җылына алмыйсыз; акча эшләүче кеше тишек янчык өчен эшли».
– Менә, сез күпкә өметләндегез, ә ул аз булып чыкты. Өегезгә алып кайтканны да Мин, Күкләр Хуҗасы Раббы, таратып бетердем. Нәрсә өчен дисезме? Чөнки Минем йортым җимерек хәлдә ятканда, сезнең һәркайсыгыз үз йортын гына кайгыртып мәш килә.
– Сезнең өчен боерыгым шулдыр, руханилар:
Сез – каргыш астындадыр, чөнки, бөтенегез бер булып, Минекен урлыйсыз.
Аллаһыга рәхмәт белдерү өчен, читтән килгән шушы кешедән башка берсе дә кире әйләнеп кайтмадымыни?
Ешуа аңа: – Углым! Исраилнең Раббы Алласына мактау яудыр да нәрсә кылуыңны яшермичә сөйләп бир, – диде.
Берәү сөйли икән, Аллаһы сүзләрен әйткән кебек сөйләсен, берәү хезмәт күрсәтә икән, Аллаһы биргән көч белән хезмәт итсен, шулар белән Гайсә Мәсих аша һәрнәрсәдә Аллаһы данланыр. Мәсихкә мәңге-мәңгегә дан һәм кодрәт. Амин.
Ул көчле тавыш белән: «Аллаһыдан куркыгыз һәм Аны данлагыз, чөнки Аның хөкем сәгате килде. Күкне, җирне, диңгезне һәм чишмәләрне Булдыручыга табыныгыз!» – диде.
Кешеләрне көчле эсселек көйдерде. Бу бәла-казалар белән идарә итү хакимлегенә ия Аллаһының исемен кешеләр хурладылар, әмма тәүбә итмәделәр һәм Аны данламадылар.