52 Барысы да елый, кыз өчен хәсрәтләнә иде. Әмма Гайсә: – Еламагыз, үлмәгән ул, бары йоклый гына, – диде.
Сара Кәнган җирендә, бүген Хебрун дип аталып йөргән Кыръят-Арбада вафат булды. Һәм Ибраһим, Сараның баш очында елап утырыр өчен, шунда килде.
Бу хәбәрдән патша коелып төште. Аннары: – Абшалум углым! И-и углым, углым, и-и Абшалум! Синең урыныңа мин генә үлгән булсамчы, Абшалум углым, и-и углым! – дип такмаклый-такмаклый, капка өстендәге бүлмәгә кереп, ачы күз яшьләре түкте.
Исраилиләр тау башында ялкынланып янган утка охшаган Раббы шөһрәтен күрделәр.
Ә Давыт йортына вә Иерусалимдә яшәүчеләргә миһербанлык вә гыйбадәт рухы яудырырмын, һәм алар, үзләре чәнчегән затка – миңа карап, бердәнбер балалары үлгәндәге сыман кайгырырлар, беренче угыллары үлгәндәге сыман үкереп еларлар.
Аның артыннан бик күп халык барды, шулай ук Аны кызганудан үкереп елый-елый байтак хатын-кыз да иярде.
Тамаша кылырга җыелган халык та шушы вакыйганы күргәннән соң күкрәгенә суга-суга өенә таралды.
Яһирның өенә килеп җиткәч, Петер, Яхъя, Ягъкуб һәм кызның ата-анасыннан башка берәүгә дә Гайсә Үзе белән керергә рөхсәт итмәде.
Кешеләр Аңардан көләргә тотындылар, чөнки кызның үлүен беләләр иде.
Гайсә бу турыда ишеткәч: – Бу авыру үлем авыруы түгел, бәлки Аллаһы даны өчен һәм шуның аркылы Аллаһы Углы данланыр, – диде.