23 Көймәдә барганда, Гайсә йоклап китте. Ул арада күлдә көчле давыл кузгалып, көймәгә су тула башлады – аларның хәле куркыныч иде.
яшен-ялкыннар, боз бөртекләре, төтен-болытлар, Раббы сүзен гамәлгә ашыручы давыллы җилләр,
И син, давылларда йончыган, кайгыга чумган бичара кала! Менә, матур итеп таштан диварларыңны төзим, нигезеңне зәңгәр якуттан салам,
Беркөнне Геннисарет күле буена җыелган халык, Аллаһы сүзен тыңларга теләп, Гайсәне төрле яклап кысрыклый башлады.
Шулай беркөнне Гайсә белән шәкертләре көймәгә утырдылар: – Күлнең аръягына чыгыйк, – диде Ул, һәм алар кузгалып киттеләр.
Без Асия өлкәсенә бара торган Адрамут шәһәреннән булган корабка утырдык һәм йөзеп киттек. Безнең белән Тессалуникә шәһәрендә яшәүче македунияле Аристарх барды.
Ни өчен без үзебезне һәрвакыт куркыныч астына куябыз?
Олуг Руханиебыз җитешмәгән якларыбызны аңламаучы, безгә теләктәшлек итә белмәүче Зат түгел, чөнки Ул безнең кебек үк һәр яклап сыналды, тик һич кенә дә гөнаһ кылмады.