8 Мин үзем дә буйсынудагы кешемен, үземнең дә кул астымда гаскәриләр бар. Аларның берәрсенә: «Кит», – дисәм, китә. Икенчесенә: «Кил», – дисәм, килә. Хезмәтчемә: «Моны эшлә», – дисәм, эшли.
Шуңа күрә Синең каршыңа барырга да үземне лаеклы дип санамадым. Син әйт кенә, һәм хезмәтчем савыгачак.
Бу сүзләрне ишетеп, Гайсә хәйран калды һәм, борылып, Үзе артыннан ияреп баручы халыкка: – Мин сезгә шуны әйтәм: хәтта Исраилдә дә мондый ышануны күрмәгән идем, – диде.
Паул исә, йөзбашларының берсен чакырып: – Бу егетне гаскәриләр башлыгы янына алып бар, чөнки аның аңа әйтәсе сүзе бар, – диде.
Шуннан соң гаскәриләр башлыгы ике йөзбашын чакырып алды. – Ике йөз җәяүле, җитмеш атлы һәм ике йөз укчы гаскәр әзерләгез. Алар кичке сәгать тугызда Кайсариягә китсеннәр.
«Кләүди Лусидән мөхтәрәм идарәче Филикескә сәлам!
Шулай итеп, үзләренә бирелгән әмерне үтәп, гаскәриләр төнлә белән Паулны Антипатырга алып киттеләр.
Ә йөзбашына, Паулны сак астында тотарга, ләкин дусларына аңа хезмәт күрсәтүдә комачауламаска, дигән әмер бирде.
Ләкин аның хакында кайсарга нәрсә язарга да белмим. Шуңа күрә, бу тикшерүдән соң язарлык берәр нәрсә булсын иде дип, мин аны алдыгызга, бигрәк тә, Әгрип патша, синең каршыңа китердем.
Коллар, дөньядагы хуҗаларыгызга һәрнәрсәдә буйсыныгыз, хезмәт итүегез кешеләргә ярарга тырышып һәм күз буяп түгел, ә тирән хөрмәт белән, Аллаһыдан куркып, чын күңелдән булсын.