41 – Әҗәткә биреп торган берәүгә ике кешенең бурычы бар икән: берсенеке – биш йөз динар, ә икенчесенеке – илле динар.
Раббы болай ди: «Мин куып чыгарган әнкәгезнең талак хаты бармы әллә?! Яисә Мин сезне берәрсенә әҗәтемне кайтарыр өчен сатып җибәрдемме?! Менә, гөнаһларыгыз өчен сатылдыгыз сез, сезнең җинаятьләр аркасында куылды әнкәгез.
Раббы миңа: – Миннән йөз чөергән Исраил хыянәтчел Яһүдәгә караганда тәкъварак булып чыкты, – диде. –
– Безнең атабыз, үзеннән соң угыллар калдырмыйча, гөнаһлары өчен чүлдә үлеп калды. Корах һәм аның тарафдарлары Раббыга каршы оештырган фетнәдә ул катнашмады.
Хезмәтчесе исә чыгып киткән һәм үзенә йөз динар тиешле хезмәттәшләренең берсен очраткан. Ул аны, бугазына ябышып, буа башлаган. «Миңа бурычыңны түлә!» – дип таләп иткән.
Без дә үзебезгә явызлык кылучыларны кичергәндәй, безнең явыз эшләрне Син кичер.
Әмма Гайсә шәкертләргә: – Үзегез ашатыгыз аларны, – дип җавап кайтарды. – Әллә без ике йөз динарлык икмәк сатып алып ашатыйкмы? – диде алар.
Гөнаһларыбызны кичер, чөнки без дә үзебезгә явызлык кылучы һәр кешене кичерәбез; безне сынауга дучар итмә», – диде.
Ә инде хуҗасының теләген белмичә җәзага лаек эш кылган адәм азрак кыйналыр. Кемгә күп бирелгән булса, аңардан күп таләп ителер; һәм кемгә күп ышанып тапшырылган булса, аңардан күбрәк соралыр.
Яки сез Шилуахтагы манара басып үтергән шул унсигез кеше Иерусалимдә яшәүчеләрнең барысыннан да гаеплерәк булган дип уйлыйсызмы?
Гайсә аңа: – Шимун! Мин сиңа бер нәрсә әйтергә телим, – диде. – Әйт, Остаз, – диде фарисей.
Мин әйтермен ни өчен икәнен: аның гөнаһлары күп иде, һәм алар кичерелде, шуңа күрә аның мәхәббәте зур. Ә кемгә аз кичерелә, ул аз ярата.
чөнки барысы да гөнаһ кылдылар һәм Аллаһының даныннан мәхрүм калдылар.
Канун исә, җинаять артсын дип, кертелгән. Әмма гөнаһ күбәйгән җирдә Аллаһының мәрхәмәте тагын да арткан.