5 Шимун Аңа: – Остаз! Без төн буе тырыштык, ләкин һичнәрсә тота алмадык. Шулай да, Син кушасың икән, ятьмәне салам, – дип җавап бирде.
Эн-Гедидән алып Эн-Әглаимгә кадәр яр буенда балыкчылар ятьмә салыр. Анда, Бөек диңгездәге кебек, төрледән-төрле балык булыр.
– Гайсә! Остаз! Кызган безне! – дип кычкырдылар.
Шәкертләре, янына килеп, Гайсәне уяттылар. – Остаз! Остаз! Батабыз! – дип кычкырды алар. Гайсә, торып, җилне дә, котырынган дулкыннарны да тыйды, һәм алар тынып калдылар, әйләнә-тирәдә тынлык урнашты.
Гайсә шунда: – Кем кагылды Миңа? – дип сорады. Барысы да инкяр иттеләр. Петер: – Остаз! Халык Сине урап алган, бар яктан кысрыклыйлар! – диде.
Әлеге кешеләр Гайсә яныннан киткән вакытта, Петер Гайсәгә: – Остаз! Безнең монда булуыбыз ничек яхшы! Әйдәгез, өч чатыр корыйк, берсен Сиңа, берсен Мусага, берсен Ильяска, – диде. Ул нәрсә әйткәнен үзе дә белми иде.
Шунда Яхъя: – Остаз! Бер кешенең, Синең исемне әйтеп, җеннәрне куып чыгаруын күрдек; безнең белән йөрмәгәнгә, без аны бу эшеннән тыйдык.
Әмерләремне үтәсәгез, сез – Минем дусларым.
Анасы хезмәтчеләргә: – Ул сезгә нәрсә әйтсә, шуны эшләгез, – диде.
Шимун Петер: – Балык тотарга барам, – дигәч, калган шәкертләр аңа: – Без дә синең белән барабыз, – диделәр. Алар көймәгә утырып, йөзеп киттеләр, әмма ул төнне һичнәрсә тота алмадылар.