25 Бу чынлап та шулай: Ильяс пәйгамбәр заманында, өч ел ярымга күкләр ябылып, яңгыр яумады, һәм бөтен Исраил илендә зур ачлык булды. Исраилдә тол хатыннар күбәйде,
Гилыгад җирендәге Тишбә шәһәрендә яшәүче Ильяс Ахабка болай диде: – Үзем табынган Исраилнең Раббы Алласы Үзе шаһиттыр: бу елларда җиргә чык бөртеге дә, яңгыр тамчысы да төшмәс! Төшә калса да, бары минем боерыгым буенча гына булыр.
«Минем уйларым – сезнең уйлар түгелдер, сезнең юллар – Минем юллар түгел, – дип белдерә Раббы. –
Акчам белән үзем теләгәнчә эшләргә хокукым юкмыни?! Әллә син минем юмартлыгымнан көнләшәсеңме?» – дип җавап биргән.
Шулвакыт Гайсә, Изге Рухтан илһамланып-шатланып: – Әй Атам, күк вә җирнең Хуҗасы. Бу эшләрне, зирәкләрдән һәм акыл ияләреннән яшереп, балаларга ачып бирүең өчен, Сиңа шөкрана кылам. Әйе, Атам, Синең изге теләгең шундый булды!
Ул Мусага болай дип әйтә: «Кемгә теләсәм, шуңа шәфкать күрсәтермен; кемне кызганырга теләсәм, шуны кызганырмын».
Әй адәм, Аллаһы белән бәхәсләшергә син кем соң? Чүлмәк чүлмәкчегә: «Ни өчен мине болай итеп ясадың?» – диярме?
Һәммәсен Үз максаты һәм ихтыяры нигезендә эшләүче Аллаһы, нияте белән алдан билгеләп, безне Мәсих аша варислары итте.
Изге теләге буенча, Мәсихтә тормышка ашырырга ниятләгән Үз ихтыярының серен безгә белдерде.
Ильяс безнең кебек үк кеше булган. Яңгыр яумасын өчен, ул тырышлык белән дога кылган һәм ул җирдә өч ел ярым яңгыр яумаган.
Пәйгамбәрлек иткән вакытта яңгыр яумасын дип, аларның күкне капларга хокукы бар. Канга әйләндерү өчен, аларның сулар өстеннән, шулай ук теләгән чакларында җиргә һәртөрле бәла-казалар белән зыян китерергә хокукы бар.