23 Гайсә аларга: – Сез Миңа, әлбәттә, «Табиб! Башта үзеңне дәвала» дигән мәкальне әйтерсез. Сез: «Кәпәрнаумда кылган эшләреңне ишеттек. Монда, Үз шәһәреңдә дә шуларны кабатла», – диярсез.
Үз шәһәренә кайткач, Ул кешеләргә гыйбадәтханәдә гыйлем бирде. Тыңлаучыларның һәммәсе таң калды. – Шундый тирән акыл һәм кодрәтле эшләр Аңарда кайдан икән? – диделәр алар. –
Насараны калдырып китеп, Ул Гәлиләя күле янындагы Зәбулун һәм Нәптали җирендәге Кәпәрнаум шәһәренә барып урнашты.
Гайсә бөтен Гәлиләя җирендә гыйбадәтханәләрдә гыйлем биреп, Патшалык хакында Яхшы хәбәрне сөйләп, халыкны төрле авырулардан һәм чирләрдән савыктырып йөрде.
Гайсә, шәкертләре белән бергә ул яклардан китеп, Үзе яшәгән шәһәргә кайтты.
Раббы кануны кушкан гамәлләрне тәмамлаганнан соң, Йосыф белән Мәрьям үзләре яшәгән шәһәргә, Гәлиләядәге Насарага әйләнеп кайттылар.
Гайсә алар белән бергә Насарага әйләнеп кайтты һәм ата-анасына карата бик итагатьле булды. Әнисе Мәрьям бу хәлләрнең барысын күңеленә салып куйды.
Гайсә Үзе үскән шәһәргә – Насарага килде һәм, гадәттәгечә, шимбә көнне гыйбадәтханәгә керде. Изге язманы укырга дип урыныннан торгач,
Шуннан Гайсә Гәлиләя җирендәге Кәпәрнаум шәһәренә килде һәм шимбә көнне халыкка гыйлем бирде.
– Шым бул! Чык аңардан! – дип боерды Гайсә җенгә. Җен исә, бар халык алдында теге кешене егып ташлап, һичбер зыян китермичә аңардан чыгып китте.
Ничек син, үз күзеңдә бүрәнә була торып, туганыңа: „Кая, туганым, күзеңдәге чүпне алыйм әле“, – дип әйтә аласың? Икейөзле! Элек үз күзеңдәге бүрәнәне чыгар, шуннан күзең яхшырак күрер, һәм туганыңның күзендәге чүпне ала алырсың.
Хатын, су чүлмәген калдырып, шәһәргә китте һәм андагы кешеләргә:
Шуңа күрә хәзер без беркемгә дә кеше үлчәме белән карамыйбыз. Мәсихкә элек шулай карасак та, хәзер инде алай карамыйбыз.