14 Гаскәриләр дә: – Ә безгә нәрсә эшләргә? – дип сорады. – Беркемнән дә көчләп, янап әйбер алмагыз. Хезмәт хакыгыздан канәгать булыгыз, – диде Яхъя.
Якыныңа каршы ялган шаһитлык итмә.
Гайбәт таратмагыз; ялган шаһитлык биреп, яман кешегә ярдәм итмәгез.
Урлашмагыз, ялганламагыз, иптәшегезне алдамагыз.
Гайсә Кәпәрнаумга килгәч, Аңардан ярдәм сорап, бер йөзбашы килде:
Зәкәй исә, торып, Хаким Гайсәгә: – Әфәндем! Милкемнең яртысын фәкыйрьләргә өләшәм, инде кемне дә булса алдаганмын икән, аңа дүртләтә кайтарып бирермен, – диде.
– Безгә нәрсә эшләргә соң? – дип сораган халыкка Яхъя:
Ул аларга: – Тиешеннән артыгын таләп итмәгез, – дип җавап бирде.
Үзе белән сөйләшкән фәрештә киткәч, Көрнили хезмәтчеләренең икесен һәм үз гаскәриләреннән бер диндарны чакырып алды.
Шул чагында гына азгын һәм бозык кешеләр арасында гаепсез, саф һәм Аллаһының кимчелексез балалары булып калырсыз. Кешеләргә тормыш сүзен тәкъдим итеп, алар арасында күктәге йолдызлардай җемелдисез. Шулвакыт мин Мәсих кайтыр көндә тырышлыгым һәм хезмәтем юкка булмаган дип горурлана алырмын.
Моны мохтаҗлыктан чыгып әйтмим, чөнки булганы белән канәгатьләнергә өйрәндем.
Шулай ук өлкән яшьтәге хатын-кызларга да җиткер: алар үзләрен чын иман итүчеләр кебек тотарга, гайбәт сөйләшмәскә, эчкечелеккә бирелмәскә, бәлки башкаларны яхшылыкка өйрәтергә тиеш.
Шуннан соң мин күктән көчле тавыш ишеттем: «Менә Аллабызның коткаруы, кодрәте, патшалыгы һәм Мәсихенең хакимлеге урнашты! Аллабыз алдында көне-төне имандашларыбызны гаепләүче бәреп төшерелде.