40 Бала исә үсә, ныгый, гакыл туплый бирде, һәм Аллаһының шәфкате Аның белән булды.
Аллаһы – безнең сыену урыны һәм көч-кодрәтебез, казалы чагыбызда ярдәм итүче.
Ә бала үсә һәм рухи яктан ныгый бирде. Ул, Исраил халкына күренер вакыт җиткәнче, чүл якларында гомер сөрде.
Гайсәнең сүзләрен ишеткән һәркем Аның тирән акылына, биргән җавапларына хәйран калды.
Гайсә исә үсте, акыл җыйды; һәм үскән саен, Аллаһының вә бәндәләрнең илтифатын ныграк казана барды.
Сүз Кеше булды, безнең арада яшәде, мәрхәмәт вә хакыйкать белән тулы иде Ул. Без Аның данын, Атаның бердәнбер Углына биргән данын күрдек.
Рәсүлләр исә бөек көч белән Хаким Гайсәнең үледән терелеп торуына шаһитлык кылдылар, һәм Аллаһы аларның һәммәсенә Үзенең мәрхәмәтен мул итеп биреп торды.
Ниһаять, Хаким Гайсә белән берләшүегездә Аның кодрәтенең көче белән ныгыгыз.
Углым, син Мәсих Гайсәнең мәрхәмәте белән көчле бул.
Шуннан хатын, ир бала табып, аңа Шимшон дип исем кушты. Малай үсә бирде, һәм Раббы аны үзенең фатихасыннан аермады.
Үсмер бала Шемуил исә, өстенә җитен эфод киеп, Раббыга хезмәт итүендә булды.
Раббы Хөннәне кайгыртып, хатын тагын өч угыл вә ике кыз бала тудырды. Шемуил исә Раббы хозурында үсә бирде.
Шемуил исә һаман үсә, Раббының һәм халыкның илтифатын казана барды.
Шемуил үсеп буйга җитте, һәм Раббы һәрчак аның юлдашы булды; Шемуилнең пәйгамбәрлек сүзләре тормышка ашты.