34 Шимун аларны фатихалады һәм Баланың анасы Мәрьямгә: – Бу Бала Исраилдә күпләрнең егылуына һәм күтәрелүенә сәбәпче, Аллаһыдан килгән бер билге кебек булыр, ләкин күпләр аны кире кагар,
Изгелек теләп әйтте: «Җирне-күкне бар иткән Аллаһы Тәгалә бәндәсе Ибрамны мөбарәк кылсын!
Йосыф үзенең атасы Ягъкубны да фиргавен хозурына алып килде. Ягъкуб фиргавенгә хәер-фатихасын бирде.
Муса алар ясаган әйберләрне тикшерде һәм, бар нәрсәнең Раббы кушканча эшләнгәнен күреп, халыкка үзенең мөбарәк фатихасын күндерде.
Менә мин һәм миңа Раббы биргән балалар; без – Сион тавында яшәүче Күкләр Хуҗасы Раббыдан Исраилгә җибәрелгән билге-галәмәттер.
Әй Эфраим, потларың белән Минем багланышым юк! Эфраимнең ялваруларына Мин җавап бирермен, аңа йөзем белән борылырмын. Аның өчен Мин ямь-яшел кипаристыр, аның җимеше-байлыгы да Миннәндер».
Адәм Углы килде. Ул ашый да, эчә дә, ә алар: «Күрегезче, менә бирән, эчкече, салым җыючыларның һәм гөнаһлыларның дусты!» – диләр. Ә Аллаһының зирәклеге үзенең эшләре белән хак дип исбат ителә.
Гайсә халыкка сөйләгәндә, анасы һәм энеләре тышта тордылар: алар Гайсә белән сөйләшергә теләделәр.
Бу ташка абынган һәркем чәлпәрәмә киләчәк, таш кемнең дә булса өстенә төшсә, сытачак.
– Әфәндебез, бу ялганчының исән чагында: «Мин өч көннән соң терелтелеп торгызылачакмын», – дип әйткәнен хәтерлибез, – диделәр алар. –
күпләрнең күңелендәге уй-фикерләре ачылыр. Синең үзеңнең дә күңелеңә кылыч белән кадаган кебек булыр, – диде.
Явызлык эшләүче һәркем яктылыкка нәфрәтләнә һәм, үзенең эшләре ачык күренмәсен дип, аңа килми.
Яһүдиләр Аны шимбә көнен бозуы өчен генә түгел, бәлки, бигрәк тә Аллаһыны Үзенең Атасы дип, Үзен Аллаһыга тиңләгәне өчен дә үтерергә теләделәр.
Яһүдиләр халыкның күплеген күреп көнләштеләр һәм Паулның сүзләренә каршы яман телләнделәр.
Рәсүлләрне тапмагач, Ясунны һәм кайбер башка имандашларны шәһәр башлыклары янына сөйрәп алып килделәр. – Бөтен җирдә чуалыш чыгарып йөрүчеләр монда да килгәннәр,
Бөтен дөньяда яшәүче яһүдиләр арасына фетнә салучы һәм Насара мәзһәбенең башлыгы булган бу кешене чумадай куркыныч дип таптык.
Хәер, без фикерләреңне үзеңнән ишетергә теләр идек, чөнки безгә билгеле булганча, һәркайда бу мәзһәбкә каршы сөйлиләр, – диделәр.
Җирдәге патшалар баш күтәрә, Раббыга вә Аның Мәсихенә каршы тупланалар бергә илбашлары».
Шулай итеп, Аллаһы сүзе киң тарала барды, Иерусалимдә шәкертләр саны күпкә артты, руханиларның да бик күбесе иманга буйсындылар.
Ни өчен? Аларның омтылулары иманга түгел, эш-гамәлләргә нигезләнгән иде бит. Алар ташка абындылар.
Без исә хачка кадакланган Мәсих турында игълан итәбез, ә бу – яһүдиләр өчен киртә, башка халыклар өчен – акылсызлык.
Бу Мәлик-Садыйк – Шалим патшасы һәм Аллаһы Тәгаләнең рухание булган. Ул, патшаларны тар-мар итеп кайтып килгән Ибраһимны очратып, аңа фатихасын бирә.
Һичшиксез, түбәнрәк үзеннән өстенрәк кеше тарафыннан фатиха кабул итеп ала.
Сезне Мәсих исеме өчен мыскыл итәләр икән, сез бәхетле, чөнки сездә дан Рухы, Аллаһы Рухы яши.
Элкана белән аның хатынына фатихасын күндереп, Эли: – Раббыга тапшырылган әлеге углың урынына Раббы сиңа шушы хатыныңнан тагын да балалар бирсен, – дия торган иде. Аннары Элкана белән Хөннә өйләренә әйләнеп кайта иделәр.