3 Шул ук шәһәрдә бер тол хатын да яши икән, һәм ул, һаман саен хөкемче янына килеп: «Дошманымнан яклачы», – дип әйтә икән.
Тол хатыннарны буш кул белән борып җибәрдең, үксезләрне таянычсыз калдырдың.
Үлем ятагындагылар мине фатихалый иде; тол хатын күңеленә шатлык-сөенеч сала идем мин.
игелек кылырга өйрәнегез, гаделлеккә омтылыгыз, изелгәнне коткарыгыз, ятимнең хакын хаклагыз, тол хатынның эшен яклагыз!»
тәмам симерделәр – симезлектән битләре майланып тора. Явызлык кылуда алар барлык чикләрне узып киттеләр, мәхкәмәдә ятимнәрнең эшләрен гаделлек белән, алар файдасына карамыйлар, ярлылар хокукын якламыйлар.
Берәү синең белән дәгъвалашып, сине хөкемчегә алып барса, әле юлда чакта, дәгъвалы эшне җайга сал. Югыйсә, гаепләүчең сине хөкемчегә китерер, хөкемче зиндан хезмәтчесенә тапшырыр, һәм сине зинданга ябарлар.
– Кайсыдыр шәһәрдә Аллаһыдан курыкмаучы һәм бәндәдән оялмаучы бер хөкемче яшәгән.
Әмма хөкемче әлеге тол хатынның дәгъвасын күпмедер вакыт хәл итәргә ризалашмаган. Аннары, ниһаять, үз-үзенә: «Аллаһыдан курыкмасам һәм бәндәдән оялмасам да,
бу тол хатын тынгылык бирмәгәнгә күрә, дәгъвасын хәл итим, мине ялыктырып йөрмәсен», – дигән.
«Килмешәкне, ятимне яки тол хатынны үз хокукларыннан мәхрүм иткән кешегә – ләгънәт-каргыш!» Бөтен халык: «Амин!» – дисен.