53 Гайсә әлеге өйдән чыккач, канун белгечләре һәм фарисейлар, Аны тәнкыйтьләп, сорау артыннан сорау яудырырга тотындылар,
көнчыгыштан арамиләрне, көнбатыштан пелештиләрне җибәрер, алар авыз тутырып Исраилне ашарлар. Әмма шуннан соң да Раббының ярсуы басылмас, кулын күтәреп, Ул һаман янап торыр.
Шуннан соң кайбер кешеләр: – Әйдәгез, Иремиягә каршы яшерен эш оештырабыз! Үгет бирүче руханиларга, киңәш бирүче акыл ияләренә, Раббы сүзен игълан итүче пәйгамбәрләргә кытлык булмаячак бездә. Аны телебез белән җиңик, сүзләренә колак салмыйк! – диделәр.
Бик күпләрнең яман телләнүен ишетәм мин: «Һәр тарафтан дәһшәт яный! Әләкләгез аның өстеннән, әләкләгез!» – диләр. Хәтта якын дусларым да сагалап йөри мине, абынганымны көтеп тора: «Бәлки, эләгер. Шунда аны тотып алырбыз, үчебезне кайтарырбыз!» – диләр.
Кайгы сезгә, канун белгечләре, чөнки сез белем ачкычын үзләштердегез. Әмма үзегез анда кермәдегез, керергә теләүчеләргә дә юл бирмәдегез.
Гайсәне тозакка эләктермәкче булып, Аның сүзләреннән гаеп эзләделәр.
Шуннан алар, Гайсә артыннан күзәтә башлап, янына үз адәмнәрен җибәрделәр. Гайсәне идарәче кулына, аның хөкеменә тотып бирү өчен, үзләрен ихлас күңелле итеп күрсәткән булып, Аңардан бәйләнерлек берәр сүз әйттерергә тырыштылар.
Аннары Гайсә янына үлеләрнең терелүен инкяр итүче саддукейлардан берничәсе килеп, Аңа болай диде:
Дөрес, кайчандыр мин дә, Насаралы Гайсә исеменә каршы мөмкин булган бөтен нәрсәләрне эшләргә кирәк, дип уйладым.
дорфа түгел, үз файдасын эзләми, ярсымый, яман эшләрне истә тотмый.
Шуңа күрә без Титустан, бу игелекле эшне ничек башлаган булса, арагызда шулай ук тәмамлавын үтендек.