4 Үзегез белән янчык та, биштәр дә, аяк киеме дә алмагыз һәм, сәлам бирү өчен, юлда тукталып тормагыз.
Ашарга тәкъдим ителгәч, мосафир әйтте: – Ни өчен килгәнемне аңлатмыйча, ашарга утырмаячакмын, – диде. Аңа: – Алайса, аңлат, – диделәр.
– Мине тоткарламагыз, – диде кол хезмәтче. – Чөнки минем юлымны Раббы уңышлы итте. Зинһар, җибәрегез, мин хуҗам әфәнде хозурына кайтыйм.
ишәген йөгәнләп, хезмәтчесенә: – Әйдә, тизрәк бар, мин әйтмичә туктама, – диде.
Шуннан Элиша Гехазигә: – Япанчаңның чабуларын билбавыңа кыстыр да кулыңа минем юл таягымны алып йөгер, – диде. – Каршыңа очраганнарга сәлам бирмә, сәлам бирүчеләргә җавап кайтарма, бар да баланың битенә таягымны куй.
Күз карашың төз, керфекләрең туп-туры алга таба юнәлгән булсын.
Беркөн Ул унике шәкертен чакырып алды да, аларга явыз рухларны куарга хокук биреп, икешәрләп-икешәрләп юлга озатты.
Аннары шәкертләреннән: – Мин сезне янчыксыз, биштәрсез, башмаксыз килеш юлга озаткан чакта, сезнең берәр нәрсәгә ихтыяҗыгыз булдымы? – дип сорады. – Һичбер нәрсәгә булмады, – дип җавап бирде тегеләр.
Аннары Давыт Әхимәликтән: – Синең биредә берәр сөңге яисә кылычың юкмы? – дип сорады. – Чөнки мин үзем белән кылыч та, башка корал да алырга өлгермәдем; патшаның йомышы бик ашыгыч иде.