10 Әмма нинди дә булса шәһәргә килеп, сезне анда кабул итмәсәләр, аның урамнарына чыгып, болай дип әйтегез:
Сине тыңларлармы, юкмы (чөнки алар фетнәчел йорт), алар арасында пәйгамбәр барлыгын белеп торсыннар.
Ә берәр йорт яки шәһәрдә сезне кабул итмичә, сүзләрегезне тыңлап та тормасалар, бу йорттан яки бу шәһәрдән киткәндә, аякларыгыздан тузанны кагып төшерегез.
«Аягыбызга сезнең шәһәрдә кунган тузанны да хәтта үзегездә кагып калдырабыз; шулай да белеп торыгыз: Аллаһы Патшалыгы инде бик якын!»
Андагы авыруларны савыктырыгыз һәм аларга: «Аллаһы Патшалыгы инде сезгә бик якын!» – дип әйтегез.
Әгәр кайда да булса сезне кабул итмәсәләр, ул шәһәрдән киткәндә, аларга каршы шаһитлык билгесе итеп, аягыгыздан тузанны кагып төшерегез.
Паул белән Барнаб исә, аларга каршы шаһитлык билгесе итеп, аякларындагы тузанны кактылар һәм Икүниун шәһәренә киттеләр.
Әмма яһүдиләр аңа каршы чыгып, яман телләнә башлагач, ул, киемендәге тузанны кагып, аларга: – Үз каныгызга үзегез гаепле булырсыз. Минем өстән җаваплылык алына. Инде хәзер мин башка халыклар янына китәм, – диде.