6 алар икесе дә Раббы әмерләрен һәм Ул кушканнарны төгәл үтәүче тәкъвалардан иде.
Ибрам туксан тугыз яшьтә чагында, аның хозурында янә Раббы күренеп: – Мин – Кадир Алламын! – диде. – Минем юлымда йөр һәм кимчелексез бул!
Нухның яшәү рәвеше болайдыр: ул тугры, замандашлары арасында саф, Аллаһы юлында йөрүче кеше иде.
Раббы Нухка: – Бөтен гаиләң белән берлектә көймәгә кер, – диде. – Чөнки бу буын кешеләре арасында син Минем хозурымда тугры булдың.
Чөнки Давыт Раббы күзенә ятышлы күренгән гамәлләр генә кылды, хитти Урия белән булган кыланышын санамаганда, Раббы кушканнардан гомере буена читкә тайпылмады.
Әгәр дә син, атаң Давыт кебек, саф күңел вә намус белән Минем юлдан йөрсәң, һәммәсен Мин кушканча гамәл кылсаң, кагыйдә вә карар-кануннарымны үтәп барсаң,
– Йа Раббым, Синең күзеңә ятышлы гамәлләр кылып, тугрылык белән, чын йөрәктән Синең юлдан йөргәнемне исеңә төшерсәң иде. Шуларны әйтеп, Хизәкыйя әче күз яшьләре белән елый башлады.
атасы табынган Аллаһының йөз нурын эзләде, Аның боерыкларын үтәде, исраилиләр кылган гамәлләрне кабатламады.
Утс дигән җирдә Әюб атлы бер адәм гомер кичерә иде. Ул бик тә саф күңелле вә гадел бер зат булып, Аллаһыдан куркыр вә Аны хөрмәт итәр, явызлыктан тайчаныр иде.
Раббы аңардан: – Колым Әюбкә игътибар итмәдеңме? – дип сорады. – Җир йөзендә аның кебек саф күңелле вә гадел башка берәү дә юктыр: Аллаһыдан куркыр вә Аны хөрмәт итәр, явызлыктан тайчаныр.
«Әйе, сүзләреңнең дөреслеген беләмен. Ләкин кеше Аллаһы каршында ничек аклана ала?
Бик озакка әсир булды гариб җаным татулык кадерен белмәгәннәр арасында.
Инде олы яшькә җиткән бу икәүнең, Элисабет балага уза алмаганлыктан, балалары юк иде.
Әмма Ул аларга болай диде: – Кешеләр алдында сез үзегезне яхшы итеп күрсәтәсез, ләкин Аллаһы сезнең күңелегезне белә бит; кешеләр югары бәя биргән нәрсә Аллаһы өчен җирәнгечтер.
Ул заманнарда Иерусалимдә Шимун исемле бер кеше бар иде. Исраилгә юаныч килүен көтеп яшәүче тәкъва һәм диндар бу адәм Изге Рух белән сугарылган иде.
Давыт Аның хакында болай дигән иде: «Мин Раббыны һәрвакыт Үз алдымда күрдем. Ул Минем уң ягымда, кымшанмам шуңа күрә.
Югары киңәшмә әгъзаларына карап, Паул: – Туганнар! – диде. – Бүгенге көнгә кадәр Аллаһы каршында саф вөҗдан белән яшәдем.
Шуңа күрә мин һәрвакыт Аллаһы алдында һәм кешеләр каршында саф вөҗдан белән яшәргә тырышам.
Син бу эштә берничек тә катнаша алмыйсың, чөнки Аллаһы каршында синең күңелең чиста түгел.
Аллаһы моны Канунның гадел таләпләре бездә, гөнаһлы табигать буенча түгел, Рух буенча яшәүчеләрдә гамәлгә ашсын өчен эшләде.
Имандашлар, һәрнәрсәдә мине истә тотуыгыз һәм күрсәтмәләремне ничек биргән булсам, шулай үтәвегез өчен, сезне мактыйм.
Без шуның белән мактанабыз, вөҗданыбыз да аңа шаһитлык итә: дөньяда, бигрәк тә сезнең арада, Аллаһыга яраклы итеп ихлас һәм намуслы эш иттек. Кылган эшләребез кешенең зирәклегеннән түгел, Аллаһы мәрхәмәтеннән.
Нәкъ Раббы Аллагыз кушканча йөрсәгез, шулай эшләсәгез, биләмә итеп аласы җирдә исән-имин озын гомер итәрсез.
Шул чагында гына азгын һәм бозык кешеләр арасында гаепсез, саф һәм Аллаһының кимчелексез балалары булып калырсыз. Кешеләргә тормыш сүзен тәкъдим итеп, алар арасында күктәге йолдызлардай җемелдисез. Шулвакыт мин Мәсих кайтыр көндә тырышлыгым һәм хезмәтем юкка булмаган дип горурлана алырмын.
Ә хәзер Ул Үз алдында изге, кимчелексез һәм гаепсез итеп күрсәтү өчен, Углының тәне аркылы, Аның үлеме аша Үзе белән татулаштырды.
Хакимебез Гайсә Үзенең изгеләре белән килгәндә, Атабыз Аллаһы алдында керсез, изге булуыгызны теләп, шулай итеп йөрәкләрегезне ныгытсын.
Шуңа күрә, газиз дусларым, моның һәммәсен дә көтеп, Аллаһы каршында иминлектә яшәп, һичбер тапсыз, кимчелексез булуыгыз өчен хәлдән килгән бөтен нәрсәне эшләгез.
Аның хак булуын беләсез икән, димәк, хаклык эшләүче һәркемнең Аллаһыдан туган булуын да беләсез.
Без шуңа ышана алабыз: әмерләрен үтәсәк, Аны тануыбызны беләбез.
Балаларым, сезне һичкем алдамасын. Хак эш кылучы кеше Мәсих кебек үк хак була.