53 Нигъмәтләре белән ачларның тамагын туйдырды, ә байларны буш кул белән җибәрде.
Раббыга рәхмәт җырлары багышлагыз, гөслә кылларын чиртеп, Аллабызга мәдхияләр җырлагыз!
Минем һәрбер сөягем: «И Раббым, Сиңа тиң тагын кем бар?! Бичара мазлумны Син көчленең кулыннан, фәкыйрь-юксылны талаучыдан коткарасың!» – дип әйтер.
Мин аларга уңдырышлылыгы белән танылган җирләр бирермен – алар инде ачтан үлмәсләр һәм башка халыклар арасында хур булмаслар.
Тәкъвалыкка ачыккан һәм сусаган кешеләр бәхетле, чөнки аларның ул теләге үтәлер.
Аталарыбызга биргән вәгъдәсе буенча, хезмәтчесе Исраилгә ярдәм итте, халкын исендә тотып, Ибраһимга һәм аның нәселенә мәңгегә шәфкать күрсәтте», – диде Мәрьям.
Әй сез, хәзер ач калганнар, бәхетлесез! Сез тук булачаксыз. Әй сез, күз яше коючылар, бәхетлесез! Сез сөенечтән көләчәксез.
Ә сезгә, байлар, – кайгы! Сез инде җитәрлек юандыгыз.
Гайсә исә болай дип әйтте: – Мин – тормыш икмәге. Яныма килүче һичкайчан ачыкмас, Миңа иман итүче һичкайчан сусамас.
Имандашлар, исегезгә төшерегез әле, Аллаһы сезне чакырган вакытта сез кем идегез? Сезнең кайберләрегез генә кешеләрчә акыллы, кодрәтле, беразыгыз гына затлы нәселдән иде.
Сез инде тукландыгыз, баедыгыз, бездән башка патшалар да булдыгызмыни?! Мин, чыннан да, патшалар булуыгызны теләр идем, шул вакытта без дә сезнең белән бергә патшалар булыр идек!
Берәү әүвәл тук булса да, бүген әнә икмәк хакына маңгай тире түгә, ә тамагы ач булганы сый-хөрмәттә йөзә. Карыны кысыр җиде тапкыр бала тапты, күп балалы әнә япа-ялгыз бүген!