20 Вакыты җиткәч, мин әйткәннәр чынга ашар. Ә хәзер, минем сүзләремә ышанмаган өчен, әйткәннәрем тормышка ашканчы, телсез булырсың һәм сөйләшә алмассың.
теге түрә Аллаһы кешесенә: «Раббы күкнең капусын ачса да, мондый хәлнең булуы мөмкин түгел», – дип җавап кайтара. Аллаһы кешесе исә аңа: «Син моны үз күзләрең белән күрерсең, әмма ул ризыкны авыз итмәссең», – ди.
Патшаның иң якын түрәләреннән берсе шунда Аллаһы кешесенә җавап итеп: – Раббы күкнең капусын ачса да, мондый хәлнең булуы мөмкин түгел, – диде. Тегесе исә аңа каршы: – Син моны үз күзләрең белән күрерсең, әмма ул ризыкны авыз итмәссең, – диде.
Раббы аңа әйтте: – Кешегә телне кем бирә?! Кешене кем телсез яки чукрак ясый ала?! Кешене кем сукыр яисә күзле итә?! Мин, Раббы, түгелме?!
Эфраимнең башкаласы – Самарея, ә Самареянең башы – Ремалия углыдыр. Әгәр сез ныклап ышанмыйсыз икән, бөтенләй дә каршы тора алмассыз».
Ул көнне, синең телең ачылып, аның белән сөйләшә башларсың, инде бүтән дәшми тормассың, алар өчен билге булырсың, һәм Минем Раббы булуымны белерләр.
Мин синең телеңне аңкавыңа ябыштырырмын, һәм син телсез калачаксың, син аларны фаш итүче булмаячаксың, чөнки алар – фетнәчел йорт.
Ул шушы сүзләрне сөйләгән чакта, мин, йөзем белән җиргә капланган килеш, өнсез-тынсыз булдым.
Шуннан соң Раббы Муса белән Һарунга болай диде: – Исраилиләр алдында Минем изгелегемне исбатлар өчен, Миңа җитәрлек дәрәҗәдә инанмаган бу халыкны Мин вәгъдә иткән җиргә алып кермәячәксез.
Гайсә, ниһаять, ашап-эчеп утырган унбер шәкерте алдында пәйда булды һәм аларны ышанмаулары, үҗәтлекләре, Аның терелгәнен күрүчеләргә ышанмаган өчен шелтәләде.
– Әй, имансыз буын! – диде Гайсә. – Сезнең янда Миңа әле озак булыргамы? Күпме сезгә түзеп торырга? Китерегез Минем янга малайны!
– Мин – Аллаһыга хезмәт итүче Җәбраилмен, – диде аңа фәрештә, – һәм мине Ул шушы куанычлы хәбәрне сиңа җиткерү өчен җибәрде.
Халык, Аллаһы йортында Зәкәриянең тоткарлануына аптырап, аны көтә бирде.
Зәкәрия исә, Аллаһы йортыннан чыккач, сөйләшә алмады, һәм кешеләр аңа илаһи күренеш ирешкәнен аңладылар. Ул алар белән ишарәләр ярдәмендә аңлашты һәм телсез килеш кала бирде.
Раббы тарафыннан үзенә әйтелгән сүзләрнең тормышка ашасына ышанган хатын бәхетледер!
Шул мизгелдә аның теле ачылды, һәм ул, Аллаһыны данлап сөйли башлады.
Һәм кайберәүләр Аллаһыга тугрылыклы булмаган икән, ни булыр? Аларның тугры булмаулары Аллаһының тугрылыклыгын юкка чыгарырмы?
Без тугры булмасак та, Ул һәрчак тугры булып кала, чөнки Ул Үз-Үзен инкяр итә алмый.
Бу иман һәм хакыйкатьне танып белү – дөнья яратылганчы ук Аллаһы безгә вәгъдә иткән мәңгелек тормышка өметләндерә, ә Ул беркайчан да ялганламый.
Аллаһы ялган сөйләми, ике нәрсә – Аның биргән вәгъдәсе һәм анты – һичкайчан үзгәрми. Алар безне, Аллаһыга сыенганнарны, киләчәктә көткән өметкә нык таянырга дәртләндерә.
Мин яратканнарымның һәрберсенең гаебен фаш итәм һәм аны тәртипкә өйрәтәм, шуңа күрә тырышлык күрсәт һәм тәүбә ит.