14 Ул сиңа сөенеч һәм шатлык китерер, аның тууына күпләр куаныр,
Сара: – Аллаһы минем йөземне шат-көләч итте, – диде. – Мине ишеткән һәркем үзен шулай ук шат-көләч итеп тоячак.
Зирәк угыл атасын шатландырыр, ә акылсыз угыл анасын санга сукмас.
Углым! Син зирәклеккә ирешсәң, минем күңелем дә шатлык кичерер.
Ата өчен тәкъва угыл – зур шатлык, зирәк угыл – сөенеч.
«Синең ир балаң туды!» дигән хәбәр алып килеп, атамны чиксез сөендергән кешегә ләгънәт-каргыш яусын!
Фәрештә исә аңа: – Курыкма, Зәкәрия, синең догаң килеп иреште, – диде. – Хатының Элисабет сиңа ир бала тудырачак, син аңа Яхъя дип исем кушарсың.
чөнки Раббы каршында ул бөек булыр, шәраб һәм исерткеч эчемлекләр эчмәс, анасының карынында вакытта ук Изге Рух белән сугарылыр.
Күршеләре һәм кардәшләре, Раббының Элисабеткә зур шәфкать күрсәтүен ишетеп, аның белән бергә куандылар.