11 Шулвакыт Зәкәрия алдында, хуш исле сумала-майлар көйрәтә торган мәзбәхтән уң якта, Раббы фәрештәсе пәйда булды.
һәм, Боерыклар сандыгы өстендәге гөнаһ йолу урынын хуш исле сумала-майлар болыты капласын өчен, сумала-майларны Раббы алдына ут өстенә куйсын. Шулай эшләгәндә, ул үлми калыр.
– Мин – Аллаһыга хезмәт итүче Җәбраилмен, – диде аңа фәрештә, – һәм мине Ул шушы куанычлы хәбәрне сиңа җиткерү өчен җибәрде.
Мәрьям янына килеп, фәрештә: – Иминлек сиңа! Аллаһының мәрхәмәтен кабул итүче син. Раббы синең белән! – диде.
Фәрештә исә аларга: – Курыкмагыз! Мин сезгә куанычлы хәбәр – бөтен халык өчен зур шатлык алып килдем, – диде. –
Кинәт кенә алар каршында Раббы фәрештәсе пәйда булып, әйләнә-тирә Раббы шөһрәтеннән балкып китте. Көтүчеләр бик нык курыктылар.
Әмма төнлә Раббының бер фәрештәсе зиндан ишекләрен ачты:
Фәрештәләр – котылуны мирас итеп алачак затларга хезмәт итү өчен җибәрелгән рухлар түгелмени?
Алтынчы фәрештә быргысын кычкыртты, һәм мин Аллаһы алдында торучы алтын мәзбәхнең дүрт мөгезеннән килгән тавышны ишеттем.
Бервакыт әлеге хатын янына Раббы фәрештәсе иңеп: – Менә, син бала табу хасиятеннән мәхрүмсең, синең кыз-угылларың юк, – диде, – ләкин син авырга узарсың һәм ир бала тудырырсың.
Маноахның гозере Аллаһыга килеп иреште, һәм хатыны кырда чакта Аллаһы фәрештәсе янә аның янына иңде. Бу вакытны ире Маноах янәшәсендә юк иде.