10 Ә гөнаһ йолу корбанының маен, бөерләрен, бавыр астындагы өлешен, Раббы Мусага әмер иткәнчә, мәзбәхтә яндырды.
Бозауның эчке әгъзаларын каплаган бөтен маен, бавыр астындагы өлешен, ике бөерен һәм бөер өстендәге маен аерып ал да аларны мәзбәхтә яндыр;
И углым! Йөрәгеңне миңа беркет, күзләрең минем юлны күзәтеп торсын.
Раббы аңа газап-сызланулар җибәрергә хәл кылды, кыйналуга дучар итте. Әгәр дә Син, Раббы, аның җанын гаеп йолу корбаны итсәң, ул үзенең токымын күрәчәк, озак яшәячәк, аның аша Раббы ихтыяры тормышка ашачак.
Мәһабәт вә бөек, мәңге яшәүче, исеме Изге булган Зат болай ди: «Мин изге биеклектә яшәсәм дә, хәсрәтлеләр, төшенкелеккә бирелгәннәр янындамын – Мин аларның рухын күтәрермен, йөрәген терелтермен!
Боларның һәммәсен Минем куллар бар кылды, һәммә нәрсә әнә шулай барлыкка килде, – ди Раббы. – Минем күңелгә басынкы, рухы сынган, сүземнән тетрәп торганнар хуш килә.
Ите белән тиресен исә станнан читкә алып китеп яндырды.
Аның угыллары аңа корбан каны бирде, һәм ул, бармагын канга манып, мәзбәхнең мөгезләренә сөртте, ә калган канны мәзбәхнең нигезенә түкте.