Кайсысыдыр шунда: – Әнә, Раббы алдында халык гөнаһ эш кыла – каны да качмас борын, ит ашый, – дип, Шаулга җиткерде. Шулчак Шаул болай диде: – Сез гөнаһ эш кылдыгыз! Минем яныма берәр зуррак таш тәгәрәтеп китерегез дә халыкка шуны хәбәр итегез: «Һәркайсы үзенең үгезен вә сарыгын бирегә алып килеп суйсын да ашасын. Раббы алдында гөнаһ эш кылмагыз, каны китмәгән ит ашамагыз!» Ул төнне аларның һәркайсы, үз кулы белән үз малын җитәкләп китереп, аны Шаул билгеләгән урында чалды.