20 Әгәр дә нәҗесләнгән берәр кеше Раббының татулык корбаны итен ашый икән, андый кеше үз халкыннан читләштерелергә тиеш.
Сөннәткә утыртылмаган һәр ир заты үз халкыннан киселеп калыр, чөнки ул Минем килешүемне бозган буладыр.
Әгәр кем дә булса, шушыңа охшатып, май әзерләсә яки аны рухани булмаган кешегә сөртсә, андый зат үз халкыннан читләштерелергә тиеш».
Әгәр кем дә булса берәү, аның исе белән ләззәтләнү өчен, мондый сумала-майлар әзерли икән, андый кеше үз халкыннан читләштерелергә тиеш.
Әйт син аларга, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Сез каны качмаган ит ашыйсыз, потларга табынасыз, кеше канын коясыз. Шулар өчен сезгә бу җирне биләмә итеп бирергәме?!
Әгәр кем дә булса берәү мондый кабахәтлекләрне эшли икән, ул кеше үз халкыннан читләштерелергә тиеш.
Аны ашаучы җәзага тартылырга тиеш, чөнки Раббының изге әйберен нәҗесләде ул; андый кеше үз халкыннан читләштерелергә тиеш.
Андый кешегә Мин карашымны юнәлтермен – аны үз халкыннан читләштерермен, чөнки ул, үзенең баласын Молых илаһына биреп, Минем изге урынымны нәҗесли һәм Минем изге исемемне хур итә.
Ә инде ул көнне ураза тотмаган кеше үз халкыннан читләштерелергә тиеш.
Корбан итенә нинди дә булса нәҗес нәрсә тисә, аны ашарга ярамый, ул ит яндырылырга тиеш. Корбан итен пакь кеше генә ашый ала.
Әгәр кем дә булса Раббыга яндыру корбаны итеп китерелгән малның маен ашый икән, андый кеше үз халкыннан читләштерелергә тиеш.
Кан ашаган кеше үз халкыннан читләштерелергә тиеш».
Үлгән кешенең мәетенә кагылган һәм үзен пакьләмәгән һәркем Раббының Изге чатырын нәҗесли, андый кеше Исраил халкы арасыннан юк булырга тиеш, чөнки аның өстенә пакьләү суы сибелмәгән, шунлыктан ул – шакшы, ул әле һаман нәҗес булып калачак.
Кеше башта үз-үзен сынарга тиеш, аннан соң гына бу икмәкне ашый һәм бу касәдән эчә ала.
Ул көнне Шаул һични әйтмәде, Давыт, бер-бер хәлгә юлыгып, пакьләнү йоласын үтәргә өлгермәгәндер, дип уйлады.