2 – Әгәр берәү Раббы алдында хилаф эш, гөнаһ кылса: иптәшенең әманәтен кире кайтармаса яисә аның берәр әйберен урласа, яки алдаса,
Җирле халык кешеләре аңардан хатыны Рәбика турында сорадылар. Исхак: – Бу минем кыз кардәшем, – дип җавап бирде, аны «хатыным» дип әйтергә теле бармады, чөнки төскә-биткә чибәр Рәбиканы күреп, аның аркасында үзен үтерерләр дип курыкты.
Телең, үткен пәке кебек, хәйлә-мәкергә остадыр, бәла-каза китерергә һаман әзер.
Якыныңа каршы ялган шаһитлык итмә; алдашып сөйләмә.
Миңа куркыныч бер вәхи килеп иреште: «Хыянәтче сата, талаучы талый. Элам, һөҗүмгә бар! Мадай, камап ал! Бабил китергән барлык аһ-зарга Мин чик куячакмын!»
Җирнең читләреннән без «Хаклык иясенә дан-шәрәфләр!» дигән җыр ишетәбез. Ләкин мин: «Беттем! Беттем! Кайгы миңа! Хыянәтчеләр хыянәт итә, хаинлек кыла!» – дип әйтәм.
Әй син, әлегә җимерелү белмәгән җимерүче, хыянәт татымаган хыянәтче, кайгы киләчәк сиңа! Син талаудан туктагач, үзеңне дә таларлар, хыянәтләреңне кылып бетергәч, үзеңне дә сатарлар.
Һәркем үзенең дустын алдый, беркем дә дөресен сөйләми – телләре ялган сөйләргә өйрәнеп беткән; хәлдән тайганчы гөнаһ кылалар да тәүбә итәргә көчләре калмый.
ә төньякка караганы мәзбәх тирәсендә хезмәт итүче руханилар өчен тәгаенләнгән. Әлеге руханилар – Садыйк нәселеннән булып, Раббыга хезмәт итәргә лаек булган бердәнбер левиләр, – диде.
Әгәр тулаем яндыру корбаны эре терлектән булса, ул кимчелексез иркәк терлек булырга тиеш. Корбан Раббы тарафыннан кабул ителсен өчен, корбан китерүче кеше аны Очрашу чатыры алдына китерсен
Урлашмагыз, ялганламагыз, иптәшегезне алдамагыз.
– Әгәр берәр кеше, ялгышып, Раббыныкы саналган изге әйбер белән дөрес мөгамәлә итмәсә, гаеп йолу корбаны итеп, Раббыга вак терлектән кимчелексез сарык тәкәсе китерсен. Бу сарык тәкәсенең бәясе көмешләтә, шәкыл белән билгеләнсен.
Бу – гаеп йолу корбаны, чөнки әлеге кеше Раббы каршында гаепле иде.
Раббы Мусага болай диде:
Сез бит болай дип әйтәсез: «Яңа ай бәйрәме үтеп китсә – ашлык сата башлар идек, шимбә көн узса – амбарларны ачар идек, герләрне җиңеләйтер, әйбер хакын арттырыр, ялган үлчәүләр кулланыр идек.
Синең саф күзләрең явызлыкка карарга теләми, нахак эшне күрәлмыйсың Син. Ник алайса мәкерле бәндәләргә чыдап торасың һәм явызлар үзләреннән тәкъварак булганнарны йотып бетергәндә дәшмисең?
Сезнең атагыз – иблис, һәм сез атагызның теләкләрен үтәргә телисез. Ул баштан ук кеше үтерүче булып, хакыйкатьне тотмады һәм хәзер дә тотмый, чөнки аңарда хакыйкать юк. Ялган сөйләгән вакытта, ул үзенекен сөйли, чөнки ул – ялганчы һәм ялганның атасы.
Сатмаган хәлдә ул милек синеке булып калачак иде түгелме соң? Сатканнан соң акчасы синең карамагыңда түгел идеме? Ни өчен син шундый ниятне йөрәгеңә керттең? Син кешеләргә түгел, Аллаһыга ялганладың.
Ялганны кире кагып, бер-берегезгә дөрес сүз генә сөйләгез, без барыбыз да бер тән әгъзалары бит.
бер-берегезгә ялган сөйләмәгез. Сез бөтен кылган гамәлләрегез белән бергә элекке яшәү рәвешегезне кием салгандай салып ташладыгыз бит
Ә этләр, сихерчеләр, фәхешлек кылучылар, кеше үтерүчеләр, потка табынучылар, ялганны яратучы һәм эшләүче һәркем тышта калачак.