2 – Исраилиләргә игълан ит: «Кем дә булса ялгышлык белән гөнаһ кылса, Раббы боерыкларының берәрсенә хилафлык кылса, түбәндәгеләрне башкарырга тиеш.
Әбумәлик, Ибраһимны чакыртып, әйтте: – Син безне нишләттең? – диде. – Миңа һәм мәмләкәтем өстенә шундый зур бәла китерердәй нинди гөнаһлы эш кылдым мин сиңа? Мондый эшне тиктомалдан эшләмиләр!
Күп сөйләүдә дә, төштәге кебек, бик күп файдасыз, буш-фани нәрсәләр бар; син шулай да Аллаһыдан курык, Аны хөрмәт ит.
Кем дә булса ялгышлык белән изге ризыкны ашый икән, ул кеше изге ризыкның бәясен руханига кайтарып бирергә һәм шуның биштән бер өлешен өстәп түләргә тиеш.
Раббы Мусага болай диде:
Әгәр дә бөтен Исраил халкы ялгышлык белән гөнаһ эшләсә, Раббы боерыкларының берәрсенә хилафлык кылса, халык, үзенең гөнаһ кылганлыгын белмәсә дә, гаепле була.
Әгәр берәр җитәкче ялгышлык белән гөнаһ кылса, Раббы Алласы боерыкларының берәрсенә хилафлык кылса, ул гаепле була.
Әгәр ил халкы арасыннан берәр кеше ялгышлык белән гөнаһ кылса, Раббы боерыкларының берәрсенә хилафлык кылса, гаепле була.
Һәм менә нинди үтерүче, анда качып, үзенең тормышын саклап кала ала: күңелендә электән дошманлык булмыйча, икенче берәүне ялгышлык белән үтергән кеше.
Элек көфер сөйләүче, эзәрлекләүче һәм дорфа булсам да, Аллаһы миңа шәфкать күрсәтте. Мәсихкә ышанмаганга, ни эшләгәнемне белми идем.
Андый олуг рухани белмәүчеләрне дә, туры юлдан тайпылучыларны да аңлый ала, чөнки ул үзе дә көчсез бер бәндә генәдер.
Ә икенче өлешкә олуг рухани гына елга бер мәртәбә керә. Ул үзе белән кан алырга тиеш, ул үзе өчен дә, халык белмичә кылган гөнаһлар өчен дә Аллаһыга корбан итеп кан китерә.
Бер үк авыздан данлаулар да, каргышлар да чыга. Имандашларым, алай булырга тиеш түгел.
Йонатан исә атасының халыктан ант эчерүе хакында белми калган иде, шуңа күрә ул, кулындагы таягының очы белән бераз кәрәзле бал эләктереп, авызына капты, һәм аның күзләре яктырып китте.