9 Әгәр берәү Раббыга корбан итәргә яраклы терлекне Аңа багышларга нәзер әйтә икән, димәк, бу терлек изге санала, ягъни Раббыга багышлана.
Ашыгып нәзер әйтү һәм, нәзер әйткәннән соң, аның турында уй йөртү – кеше өчен тозак.
Күп сөйләүдә дә, төштәге кебек, бик күп файдасыз, буш-фани нәрсәләр бар; син шулай да Аллаһыдан курык, Аны хөрмәт ит.
Алар бу җирне сата да, алмаштыра да алмас. Иң яхшы саналган әлеге биләмә башка кулларга күчәргә тиеш түгел, чөнки ул – Раббының изге урыны, – дип белдерә Хуҗа-Раббы.
Нәзер ителгән терлекне яхшы яки начаррак башка терлек белән алмаштырырга рөхсәт ителми; әгәр кем дә булса бер терлекне икенчесе белән алмаштыра икән, аларның икесе дә, изге саналып, Раббыныкы була.
Әгәр нәзер әйткән кеше, фәкыйрь булып, билгеләнгән бәяне түләрлек түгел икән, андый кешене рухани алдына китерсеннәр, һәм рухани, нәзер әйтүченең хәленә карап, бәяне үзе билгеләсен.
– Әгәр берәр кеше, ялгышып, Раббыныкы саналган изге әйбер белән дөрес мөгамәлә итмәсә, гаеп йолу корбаны итеп, Раббыга вак терлектән кимчелексез сарык тәкәсе китерсен. Бу сарык тәкәсенең бәясе көмешләтә, шәкыл белән билгеләнсен.
Ә сез: «Берәрсе атасына яки анасына: „Сиңа бирәсе бүләкне мин Аллаһыга бирергә вәгъдә иттем“, – дип әйтә икән,