18 Әгәр дә сез, шуларга да карамастан, Мине тагын да тыңламасагыз, гөнаһларыгыз өчен җәзамны җиде мәртәбә арттырырмын.
Әгәр бу юлы да рөхсәтеңне бирмәсәң, Мин барлык бәла-казаларны синең үзеңә, хезмәтчеләрең һәм халкың өстенә җибәрәчәкмен. Һәм шул чагында син бөтен җир йөзендә Минем кебек бер зат та юклыгын беләчәксең.
Чөнки тәкъва кеше, җиде мәртәбә егылса да, янә торып басар; явызлар исә егылган җирләрендәге афәттән һәлак булырлар.
Әнә шулай Раббының Үз халкына ярсуы кабынды, һәм Ул, кулын күтәреп, аңа китереп сукты. Таулар селкенде, урамнарда мәетләр тизәк кебек аунап ятты. Ләкин алай да Раббының ярсуы басылмады, кулын күтәреп, Ул әле һаман яный.
Яңгыр яумаганга, җир яргаланып беткән, шуңа күрә игенчеләр дә, аптырап, куллары белән башларын каплый.
Шушы сүзләрне ишетүгә, Нәбухаднессарның, Шадрах, Мешах һәм Әбеднәгүгә бик нык ачуы чыгып, чырайлары караңгыланды, һәм ул, мичне гадәттәгегә караганда җиде тапкыр катырак ягарга кушып,
Әгәр шуннан соң да, киреләнеп, Мине тыңларга теләмәсәгез, гөнаһларыгыз өчен җәзамны янә дә җиде мәртәбә арттырырмын.
Берәү әүвәл тук булса да, бүген әнә икмәк хакына маңгай тире түгә, ә тамагы ач булганы сый-хөрмәттә йөзә. Карыны кысыр җиде тапкыр бала тапты, күп балалы әнә япа-ялгыз бүген!