1 Раббы Мусага болай диде:
Синең Аллаңның һәм патшаның канунын үтәмәгән һәркемгә, әлбәттә, җәза бирелсен: ул адәм үлемгә хөкем ителсен яки илдән сөрелсен, йә булмаса мал-мөлкәтеннән мәхрүм ителсен яки төрмәгә ябылсын.
Бен-Һинном үзәнендәге Тофет калкулыгында корбан китерү урыннары ясадылар, шунда угыл вә кызларын утта яндырдылар. Мин аларга аның ише әмер бирмәгән, андый нәрсә акылыма да килмәгән иде!
Син әле Минем угылларымны да, чалып, ут аша үткәрдең һәм аларга бирдең.
Минем барлык кагыйдәләремне һәм кануннарымны саклап, шулар буенча гамәл кылыгыз. Мин – Раббы».
– Исраилиләргә игълан ит: «Исраилиләрнең яки алар арасында яшәүче килмешәкләрнең берәрсе үзенең баласын Молых илаһына корбанга китерә икән, ул кеше үлемгә тапшырылырга тиеш – Исраил халкы аны таш атып үтерсен.
Аңа багышлап, меңләгән сарык тәкәсе суйсам, зәйтүн маен елгалар итеп агызсам, Раббы канәгать калырмы икән?! Әллә, җинаятьләремне йолыр өчен, беренче баламны, гөнаһларым өчен үземнең бәгырь җимешемне корбан итәргәме?
Әгәр сез Раббыгызны олылап-хөрмәтләсәгез, Аңа табынып итагать итсәгез, сүзләренә колак салсагыз, Раббы ихтыярына каршы килмәсәгез, сез үзегез дә, сезнең өстән патшалык итүче патшагыз да Раббы Алла юлыннан йөрсәгез, барысы да әйбәт булыр.
