2 – Исраилиләргә игълан ит: «Мин – сезнең Раббы Аллагыз.
Килешүемне Мин сиңа һәм синең токымыңа мәңгегә күндерәм. Мин – синең һәм токымыңның Алласымын.
Килегез, әй балалар, мине тыңлагыз: Раббыдан курку һәм Аны хөрмәт итү сабагын өйрәтәм мин сезләргә.
– Мин – сезне Мисырдан, коллык йортыннан коткарган Раббы Аллагыз.
Сез – Минем халкым, ә Мин сезнең Аллагыз булырмын. Мисыр изүеннән азат ителгәч, Минем Раббы Аллагыз булуымны белерсез.
Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Исраилне сайлап алган көнне Мин, кулымны күтәреп, Ягъкуб токымына ант иттем һәм Мисыр җирендә Үземне аларга таныттым. Кулымны күтәреп аларга, Мин сезнең Раббы Аллагыз, дип әйттем.
Мин аларга, һәркем үзенең күз алдыннан кабахәт нәрсәләрне алып ташласын, үзен Мисыр потлары белән нәҗесләмәсен, Мин – сезнең Раббы Аллагыз, дидем.
Мин – сезнең Раббы Аллагыз; үзегезне изгеләндерегез һәм изге булыгыз, чөнки Мин изге; сөйрәлүчеләр белән үзегезне пычратмагыз.
Раббы, Мусага дәшеп, болай диде:
Шуңа күрә Минем күрсәтмәләремне үтәгез, бу җирдә сездән элек яшәгәннәрнең кабахәтлекләрен кабатламагыз һәм шулар белән үзегезне нәҗесләмәгез. Мин – сезнең Раббы Аллагыз».
Минем кануннарымны һәм кагыйдәләремне саклап, шулар белән гамәл кылыгыз. Мин – сезнең Раббы Аллагыз.
Бакчагыздагы йөземне дә соңгы җимешенә кадәр җыймагыз һәм җиргә коелганнарын да алмагыз: аларны фәкыйрьләргә һәм килмешәкләргә калдырыгыз. Мин – сезнең Раббы Аллагыз.
Аны җирле кеше дип исәпләгез һәм үзегезне яраткан кебек яратыгыз, чөнки сез үзегез дә Мисырда килмешәк идегез. Мин – сезнең Раббы Аллагыз.
Арагыздан Мин куып җибәрәчәк халыкларның гадәтләрен кабатламагыз. Шушы кабахәтлекләрне эшләгәнгә күрә, Минем өчен алар җирәнгечтер.
Үзегезне изгелектә тотыгыз, изге булыгыз, чөнки Мин – сезнең Раббы Аллагыз.
