1 Раббы Муса белән Һарунга болай диде:
Әгәр дә хатынның бәрән алып килерлек хәле булмаса, берсен – тулаем яндыру корбаны, ә икенчесен гөнаһ йолу корбаны итеп, ике урман күгәрчене яки ике бала күгәрчен китерсен. Рухани аны нәҗеслегеннән арындырыр, һәм хатын, шулай итеп, пакь булыр».
– Әгәр берәр кешенең тәнендә шеш, тимгел яисә җилсенү барлыкка килсә һәм аның йогышлы тире авыруына әйләнү ихтималы булса, ул кешене рухани Һарун яки аның угылларының берәрсе янына алып барырга кирәк.
Раббы Муса белән Һарунга болай диде:
Бер көнне махау чире белән авыручы бер кеше, Гайсә каршына килеп, тезләренә егылды да: – Теләсәң, мине тазарта алыр идең Син! – дип, гозерен белдерде.
Аларны күрүгә, Ул: – Барыгыз, руханиларга күренегез, – диде. Тегеләр китеп бардылар һәм әле юлда чакта ук авыруларыннан арындылар.
Гайсә бер шәһәрдә булганда, янына бөтен тәнен махау зәхмәте баскан бер кеше килде һәм, Гайсәне күргәч, йөзтүбән капланды да ялварып: – Әфәндем! Әгәр теләсәң, мине тазарта алыр идең Син, – диде.
Карагыз аны, кемгә дә булса махау зәхмәте кагылса, Леви нәселеннән булган руханилар сезне нәрсә эшләргә өйрәтсә, барысын да төп-төгәл үтәгез. Мин аларга нәрсә кушсам, шуны үтәгез.
