44 Мин – сезнең Раббы Аллагыз; үзегезне изгеләндерегез һәм изге булыгыз, чөнки Мин изге; сөйрәлүчеләр белән үзегезне пычратмагыз.
Чөнки Раббы игелекле, Аның мәрхәмәте мәңгелек, тугрылыгы – буыннан-буыннарга күчешле!
– Мин Исраил халкының зарланганын ишеттем. Аларга болай дип әйт: «Бүген кич сез ит ашарсыз, ә иртән икмәк белән туенырсыз һәм шул чагында Минем Раббы Аллагыз булуымны аңларсыз».
Раббы Мусага болай диде: – Халык янына бар! Бүген һәм иртәгә аларны изгеләндер! Кешеләр үзләренең киемнәрен юсыннар һәм
ә сез Минем өчен руханилар патшалыгы, изге халык булырсыз». Минем шушы сүзләремне исраилиләргә җиткер.
– Мин – сезне Мисырдан, коллык йортыннан коткарган Раббы Аллагыз.
Сыерның беренче булып туган үгез бозавын, сарыкның беренче булып туган иркәк бәрәнен Миңа тапшырыгыз. Алар җиде көн әниләре белән торсыннар, ә сигезенче көндә аларны Миңа бирегез.
Сез – Минем изге халкым: кыргый җәнлекләр ботарлаган хайван итен ашамагыз, аны этләргә ташлагыз.
Раббы Аллагызга табыныгыз. Әгәр шулай эшләсәгез, Ул сезгә икмәк һәм су муллыгына фатиха бирер һәм сезне авыру-чирләрдән саклар.
Сез – Минем халкым, ә Мин сезнең Аллагыз булырмын. Мисыр изүеннән азат ителгәч, Минем Раббы Аллагыз булуымны белерсез.
Чөнки Мин – Раббы, синең Аллаң, Исраилнең изге Алласы, Коткаручың! Синең өчен йолым итеп Мин Мисырны, синең урынга Хәбәшстанны вә Шебаны бирәм.
Мин – сезнең Раббы Аллагыз, дулкыннар үкерерлек итеп диңгезне ярсытучымын; Минем исемем – Күкләр Хуҗасы Раббы!
Шуннан Муса Һарунга әйтте: «Миңа якынлашкан кешеләргә изгелегемне күрсәтермен, бөтен халык алдында Миңа дан өстәлер», – дигән иде Раббы. Һарун эндәшмәде.
Бернинди сөйрәлүче белән дә үзегезне нәҗесләмәгез – алар сезне пычратмасын.
– Исраилиләргә игълан ит: «Мин – сезнең Раббы Аллагыз.
Бакчагыздагы йөземне дә соңгы җимешенә кадәр җыймагыз һәм җиргә коелганнарын да алмагыз: аларны фәкыйрьләргә һәм килмешәкләргә калдырыгыз. Мин – сезнең Раббы Аллагыз.
– Барча Исраил халкына игълан ит: «Изге булыгыз, чөнки Мин, сезнең Раббы Аллагыз, изгемен.
Сезнең һәркайсыгыз үзенең ата-анасына хөрмәт күрсәтергә һәм Минем шимбә көннәремне билгеләп үтәргә тиеш. Мин – сезнең Раббы Аллагыз.
Сыннарга табынмагыз һәм үзегезгә коелма потлар ясамагыз. Мин – сезнең Раббы Аллагыз.
Минем алда изге булыгыз, чөнки Мин, Раббы, изгемен. Мин сезне Үзем өчен башка халыклардан аерып алдым.
Үзегезне изгелектә тотыгыз, изге булыгыз, чөнки Мин – сезнең Раббы Аллагыз.
Аллаһыга ризык тәкъдим иткән руханины изге дип белегез; аларны изге дип хөрмәтләгез, чөнки Мин, сезне изге итүче Аллаһы, изгемен.
Ике кеше, үзара килешмичә, бергә сәфәр чыгармы?!
Сез, шушылай итеп, Минем барлык боерыкларымны хәтерегездә тотарсыз, аларны үтәрсез һәм Аллагыз алдында изге булырсыз.
Шулай булгач, Күктәге Атагыз камил булган кебек, сез дә шулай камил булыгыз.
чөнки сез Раббы Аллагыз өчен изге халык, Раббы җир йөзендә яшәүче барлык халыклар арасыннан, Үз халкы итәр өчен, сезне сайлап алды.
Аллаһы безне шакшы булырга түгел, ә изге булып яшәргә чакырды бит.
– Сез Раббыга хезмәт итә алмассыз, чөнки Ул – изге Аллаһы, көнчел Аллаһы! – диде Ешуа халыкка. – Сезнең җинаятегезне, гөнаһыгызны гафу итмәячәк Ул:
Әмма сез – караңгылыктан Үзенең гаҗәеп яктылыгына Чакыручының шөһрәтле эшләрен игълан итү өчен сайланган нәсел, патша-руханилар, изге халык, Аллаһының Үз халкы.
Яман бәндә яманлык кылуда булсын, бозык кеше тагын да бозыклыкка батсын, тәкъва кеше исә – тәкъвалыкта һәм изге кеше изгелектә яшәвен дәвам итсен».
Раббыдан изгерәк бүтән берәү юктыр, чөнки Синең кебек һичкем булмас. Аллабыздан башка сыеныр урыныбыз да юктыр.
Шушы вакыйгадан соң Бәйт-Шемеш халкы: – Әлеге Изге Аллаһының, Раббының хозурында кем тора алыр икән?! Ул бездән соң кем янына барыр? – дип, Кыръят-Ягаримгә үзенең илчеләрен җибәрде. Илчеләр, алар янына килеп: – Пелешет халкы Раббы сандыгын кире кайтарды. Килеп, үзегезгә алып китегез аны, – диде.