7 Һарунның угыллары, руханилар, мәзбәхкә әйбәтләп утын өйсеннәр дә ут кабызып җибәрсеннәр.
Аллаһы күрсәткән тауга килеп җиткәч, Ибраһим корбанлык учагы өчен урын әзерләде, шул урынга утын агачларын тезеп өйде дә кул-аяклары бәйләнгән Исхакны утын өеме өстенә сузып яткырды
утынны өйде дә бозауны кисәкләп шуның өстенә урнаштырды һәм:
Аннары Давыт шул урында Раббыга багышлап мәзбәх корды һәм Аңа тулаем яндыру корбаны белән татулык корбаны китерде. Давыт Раббыга мөрәҗәгать иткәннән соң, Раббы, аны ишетеп, корбан яндыру мәзбәхенә күкләрдән ут иңдерде.
Шемуил – Элкананың, Элкана – Ерухамның, Ерухам – Элиелнең, Элиел – Тоахның,
Сөләйман үзенең догасын тәмамлауга, күкләр киңлегеннән ут-ялкын иңеп тулаем яндыру корбанын һәм башка төр корбаннарны чорнап алды, һәм йорт эченә Раббының дан-шөһрәте кереп тулды.
Мин шулай ук билгеләнгән вакытта утын китерүне һәм беренче уңышны җыеп кайтаруны тиешенчә оештырдым. Йа Аллам, мине онытмыйча игелекләреңне кылсаң иде!
Раббы Мусага болай диде:
Раббы тарафыннан ялкын килде дә мәзбәх өстендәге тулаем яндыру корбанын һәм майларны яндырып бетерде; моны күргән барча халык шатлыктан кычкырып җибәрде һәм йөзе белән җиргә капланды.
Минем мәзбәхемдә кирәксезгә ут яндырмас өчен, берәрегез йортымның капкаларын бикләп куйса, әйбәтрәк булыр иде. Мин сездән канәгать түгел, алып килгән әйберләрегезне кабул итмим! – ди Күкләр Хуҗасы Раббы.