3 Тугыз йөз сугыш арбасы булган әлеге Сисера егерме ел дәвамында исраилиләр өстеннән җәбер-золым кылды, һәм исраилиләр моңа түзә алмыйча тагын Раббыга ялынып ялвардылар.
Моны күргән саф йөрәкле җаннар куанырлар, ә явызларның авызы ябылыр.
Шуннан бозыкларга юлыңны өйрәтермен, һәм гөнаһлылар Сиңа борылыр.
Күп вакытлар узды. Мисыр патшасы үлде, ә исраилиләр авыр эштән зар еладылар, сыкрандылар. Аларның фөрьядлары Аллаһыга барып иреште.
Сукыр кеше караңгыда кармаланып йөргән кебек, сез яктыда кармаланып юл эзләрсез, эшләрегез уңышсыз тәмамланыр, сезне һәрвакыт кыерсытырлар, таларлар, сезне берәү дә кайгыртмас һәм якламас.
Син белмәгән халык җиреңнең җимешләрен, эшләгәнеңне ашар, ә сине һәрвакыт кыерсытырлар һәм җәфаларлар гына.
Йосыф угыллары аңа: – Таулы урыннардагы җирләр безгә җитәрлек түгел, ә үзәнлектә – Бәйт-Шеанда һәм аның тирә-ягындагы авылларда, шулай ук Изрегыл үзәнендә яшәүче кәнганиләрдә тимер сугыш арбалары бар бит! – диде.
Раббы яһүдиләрнең янәшәсендә булды, һәм алар тау битләвендәге җирләрне яулап алдылар. Әмма үзәндә яшәүче халыкларны куып җибәрә алмадылар, чөнки тегеләрнең тимер сугыш арбалары бар иде.
Шунда алар: – Синең алда гөнаһ эш кылдык без! Үз Аллабыздан йөз чөереп, Багал сыннарына табына башладык! – дип, ялынып-ялварып Раббыга мөрәҗәгать итәләр.
Шуннан алар, чит илаһлардан баш тартып, Раббыга табына торган булдылар, һәм исраилиләрнең җәфа чигүләренә Ул тыныч кына карап тора алмады.
Шуннан алар, ярдәм сорап, кабат Раббыга ялвардылар, һәм Раббы аларга коткаручы – Беньямин ыругыннан Гера углы сулагай Эхудны юллады; Исраил угыллары аны бүләкләр белән Мәаб патшасы Эглон катына озаттылар.
Әмма алар ярдәм сорап Раббыга ялваргач, Раббы аларга коткаручы – Кыназ токымыннан булган Отниелне, Кәлебнең энесен юллады, һәм ул аларны коткарды –
Сисера үзенең тугыз йөз сугыш арбасы һәм Харошет-Хагоимдәге бөтен гаскәре белән Кыйшон елгасы буена килеп тупланды.
Бу вакытта Исраилдә Лаппидот хатыны – күрәзәче Дебора идарә итә иде.
Үзебезгә яңа илаһлар сайлагач, капка төбендә сугыш башланды! Кырык меңлек Исраил халкының ни калканы, ни сөңгесе күренмәде.
Мидьяниләр Исраилне тәмам бөлгенлеккә төшергәч, исраилиләр, яклау эзләп, Раббыга ялынып ялварырга тотындылар.
Шемуилдән: – Раббы Аллабызга ялварудан туктама, безне пелештиләр кулыннан коткарып калсын! – дип үтенделәр.