8 Аек һәм уяу булыгыз, дошманыгыз иблис, кемне дә булса йотып җибәрү өчен, арысландай акырып эзләнеп йөри.
Эстер әйтте: – Безне күрәлмаучы явыз дошман – Һәмәндер! Ахашверош патша белән мәликә Эстердән Һәмәннең коты алынды.
Раббы аңардан: – Кайдан кайтып килешең? – дип сорады. Раббыга җавап биреп, ул: – Мин дөнья гизеп йөрдем, җир йөзен әйләнеп чыктым, – диде.
шуннан аны үз иленә хуҗа кылды, булган бар милкенә идарәче итеп куйды:
халыкларга хөкемен чыгарачак, җир өстен мәетләр белән каплаячак, патшаларны иксез-кырыйсыз сугыш кырында тар-мар итәчәк.
Патшаның ачуы арыслан үкерүенә бәрабәр, ә илтифаты үлән өстендәге чык кебек.
Патшаның дәһшәте арыслан үкерүенә тиң; аны ярсытучы үзен хәвефле хәлгә куя.
Ярлылар өстеннән хакимлек итүче явыз хөкемдар ерткыч арыслан һәм ач аю белән бер.
Мине аклаучы инде якын! Кем дәгъвалашырга тели минем белән? Әйдә, хөкем алдына басыйк! Кем минем белән хөкем итешергә тели – каршыма чыксын!
Исраилгә карап, дошманнары арысландай үкерә, яман тавыш белән ырылдый. Алар аның җирен чүлгә әйләндерде – Исраил шәһәрләре яндырылды, яшәргә кешеләре дә калмады.
Килданиләр арысланнар кебек үкерер, арыслан балаларыдай ырылдар.
Аларның ныгытмаларын харап итте, шәһәрләрен бөлдерде; аның үкерүеннән җирләр һәм шунда яшәүчеләр калтырап торды.
Синең хакимнәрең, үкерә-үкерә табышын ботарлаган арыслан сыман, кешеләрне ашыйлар, аларның мөлкәтен вә кыйммәтле әйберләрен талап алалар, тол хатыннарның санын арттыралар.
Шуннан патша Даниилга гаеп ягучы бәндәләрне китерергә һәм хатыннары, балалары белән бергә арысланнар янына чокырга ташларга кушты. Тегеләр чокыр төбенә җитә дә алмады – арысланнар, ташланып, аларны өзгәләп бетерде.
Алар арысландай үкерүче Раббы эзеннән барырлар; Раббы үкергәч, угыллары көнбатыштан Аның янына ашкынып кайтыр,
балаларын җуйган ана аю кебек өстегезгә ташланырмын, күкрәгегезне ертырмын, сезне ана арыслан кебек ашармын, ерткыч җанвар кебек ботарлап ташлармын.
Раббы, Сионнан торып, Үз сүзен белдерер, Иерусалимнән Үз тавышын җиткерер – күк тә, җир дә калтырап торыр. Әмма Раббы Үз халкын сыендырыр, исраилиләрне яклап калыр.
Амос болай дип сөйләде: «Раббы Сионнан торып күкрәр, гөрелтесен Иерусалимнән яңгыратыр – шиңәр шулчак көтүлек җирләре, корып кибәр Кәрмил тау башлары».
Корбанына тап булмаса, урман ешлыгында арыслан үкерерме?! Берни тота алмаган яшь арыслан үзенең өнендә ырылдармы?!
Арыслан үкереп җибәрсә, кем тетрәнмәс?! Хуҗа-Раббы сөйли башласа, пәйгамбәрлек итми кем булдырыр?!
Көтүчеләрнең үкереп елавы ишетелә, чөнки аларның мул көтүлекләре үләнсез калды. Яшь арысланнар үкерүе ишетелә, чөнки Үрдүннең куе урманнары бүтән юк инде».
Аннары ул миңа Раббы фәрештәсе каршындагы баш рухани Ешуаны һәм, аны гаепләр өчен, аның уң ягында басып торган шайтанны күрсәтте.
һәм аны чәчүче дошман – иблис. Урак өсте – дөнья бетү ул, ә уручылар – фәрештәләр.
Шуңа күрә, уяу булыгыз! Хакимегез кайсы көндә киләчәген сез белмисез бит.
Аннан соң Ул сул ягында торучыларга әйтер: «Китегез янымнан, ләгънәт төшкәннәр! Иблискә һәм фәрештәләренә билгеләп куелган мәңгелек утка барыгыз!
Шуннан соң, Рух Гайсәне, иблис тарафыннан вәсвәсәгә салу өчен, чүлгә ияртеп алып китте.
Шуннан соң иблис Аны калдырып китте, һәм янына фәрештәләр килеп, Гайсәгә хезмәт күрсәтте.
Юл буена төшкән орлыклар чәчкән сүзне ишетүче адәмнәрне белдерәдер. Әмма шайтан, килеп, алар күңеленә салынган сүзне шунда ук алып китә.
Карагыз аны, тамак ягын кайгырту, эчкечелек вә тормыш мәшәкатьләре сезнең белән идарә итмәсен, ул көн, тозак кебек, сезгә көтмәгәндә килмәсен. Чөнки ул көн җир йөзендә яшәүче һәр кешегә киләчәк.
Шулай итеп, һәрчак уяу булыгыз, киләсе бәла-казалардан котылырга һәм Адәм Углы каршына килеп басарга көчегез җитсен өчен, дога кылыгыз.
Гайсә шунда Петергә: – Шимун, Шимун! Менә шайтан сезне бодай җилгәргән кебек җилгәрергә рөхсәт алды, – диде. –
Сезнең атагыз – иблис, һәм сез атагызның теләкләрен үтәргә телисез. Ул баштан ук кеше үтерүче булып, хакыйкатьне тотмады һәм хәзер дә тотмый, чөнки аңарда хакыйкать юк. Ялган сөйләгән вакытта, ул үзенекен сөйли, чөнки ул – ялганчы һәм ялганның атасы.
Шулай итеп, шайтан, зыян китереп, бездән файдалана алмас. Шайтанның ниятләре безгә билгеле бит.
Иблискә урын бирмәгез.
Иблиснең мәкерле ниятләренә каршы тора алу өчен, Аллаһы биргән махсус хәрби киемнәрне киегез.
Әмма әдәплелек белән иман, мәхәббәт һәм әүлиялектә торса, ул ана булу вазифасын үтәп котылачак.
Хатын-кызларга исә әдәплелек саклап, тыйнак һәм килешле киенергә кирәк. Алар үзләрен алтын, энҗе, кыйммәтле кием белән һәм чәчләрен үреп түгел,
Шулай ук хатын-кызлар да яла якмый торган, тотнаклы, һәрнәрсәдә тугрылыклы, ихтирамга лаек булырга тиеш.
Ул җитәкче исә бер гаепсез, бер генә хатынның ире, тотнаклы, төпле, әдәпле, кунакчыл, өйрәтергә сәләтле булырга,
Хаким исә минем янда булды һәм, Аллаһының хәбәре минем аркылы тулысынча игълан ителсен һәм бар халыкларга ишетелсен өчен көч бирде һәм мин арыслан авызыннан коткарылдым.
бәлки кунакчыл, яхшылык сөючән, төпле, гадел, диндар, үз-үзен тота белүче булырга тиеш.
Әлеге бәрәкәт, алласызлыкны һәм дөньяви нәфесләрне кире кагып, безне бу дөньяда төпле, гадел һәм Аллаһыны хөрмәт итеп яшәргә өйрәтә.
Өлкән яшьтәге ир-атларга җиткер: алар тотнаклы, ихтирамга лаек, төпле булырга һәм иман итү, мәхәббәт, түземлектә нык торырга тиеш.
Аллаһы сүзенә хурлык килмәсен өчен, алар яшь хатыннарны үз ирләрен һәм балаларын яратырга, төпле, саф, яхшы хуҗабикә һәм ирләренә күндәм булырга өйрәтергә тиеш.
Шул рәвешчә, егетләргә дә төпле булырга нәсыйхәт бир.
Шулай икән, үзегезне Аллаһыга буйсындырыгыз. Иблискә каршылык күрсәтегез, һәм ул сездән качар.
Шуңа күрә, акылыгызны җигеп эшләргә әзер торыгыз, аек акыллы булыгыз, Гайсә Мәсих килгәндә, сезгә биреләчәк мәрхәмәткә тулысынча өмет баглагыз.
Һәр нәрсәнең ахыры якынлаша, шуңа күрә дога кыла алу өчен, аек фикерле һәм тотнаклы булыгыз.
Шуннан соң мин күктән көчле тавыш ишеттем: «Менә Аллабызның коткаруы, кодрәте, патшалыгы һәм Мәсихенең хакимлеге урнашты! Аллабыз алдында көне-төне имандашларыбызны гаепләүче бәреп төшерелде.
Шуңа күрә, күкләр һәм анда яшәүчеләр, куаныгыз! Әмма җиргә һәм диңгезгә кайгы, чөнки иблис, вакыты аз калганын белеп, көчле ярсу белән сезгә төште!»
Бу зур аждаһа – иблис һәм шайтан дип аталган, бөтен дөньяны алдаучы борынгы елан – җиргә бәреп төшерелде. Аның белән бергә явыз фәрештәләре дә җиргә ыргытылдылар.
Әлеге халыкларны алдаучы иблис җанвар белән ялган пәйгамбәрне ташлаган утлы һәм күкертле күлгә ыргытылды. Алар анда көне-төне һәм мәңге-мәңгегә газапланачаклар.
Ул аждаһаны – иблис һәм шайтан дигән борынгы еланны тотып алды һәм мең елга богаулады.
Шуннан Шимшон үзенең ата-анасы белән Тимнага юнәлде. Тимнадагы йөзем бакчалары янына килеп җитәрәк, Шимшонның каршына, ырылдап, яшь арыслан килеп чыкты.