10 Изге язмада язылганча: «Тормышны яратырга, ямьле көннәр күрергә теләүче тыйсын телен яман сүздән, сакласын авызын ялганнан.
Шайтан исә Раббыга болай дип җавап бирде: – Җанын саклап калыр өчен, адәм баласы бернәрсәсен дә кызганмас. Тәненең тиресенә әле зыян тимәгән аның,
Көннәрем чапкыннан да тизрәк үтеп китә, чаба гына, әмма алда яхшы нәрсә күренми;
ачыгу, сусаудан тилмереп беткәннәр, үлем чигенә җитә язганнар иде.
Явызлыкка авызыңны киң ачасың, телең алдау-йолдауга береккән.
Зирәк акыл – аны казанучылар өчен тереклек агачы ул, аны саклап тотучылар өчен – бәхет.
шулай эшләсәң, алар синең гомереңне озайтыр, имин яшәү елларыңны арттырыр.
Мәгәр бу сүзләремне күңеленә сеңдергән кеше үзенең яшәвеннән мәгънә табар һәм бөтен тәнен сәламәт тояр.
Мине тапкан кеше тормыш юлын да табар һәм Раббысының илтифатын да казаныр.
Мин, зирәклегемне җуймыйча, шәраб белән сыйланып, үземә акылсызлык кылырга юл куйдым – кыска гына гомер көннәрендә адәм балаларының күк астында ни эшләргә тиешлеген беләсем килде.
– Син игелек хакында ник Миннән сорыйсың? Берәү генә игелекле. Мәңгелек тормышка керәсең килә икән, Аның әмерләрен үтә, – диде Гайсә.
Җанын саклап калырга теләгән адәм аны югалтыр. Ә инде җанын Минем хакка һәм Яхшы хәбәр хакына югалткан адәм аны саклап калыр.
Гайсә, Үзенә таба якынлашып килүче Натанаилне күреп, аның хакында: – Менә чын исраили, аңарда һичнинди мәкер юк, – диде.
Үз җанын яратучы аны югалтыр, ә бу дөньяда үз гомереннән ваз кичүче аны мәңгелек тормыш өчен саклар.
Буш сүзләр түгел бу, аларда – сезнең тормыш. Әлеге Канунны үтисез икән, Үрдүн елгасын кичеп билисе җирдә гомерегез озын булыр.
Әгәр кем дә булса үзен Аллаһыга табынучы дип саный, ләкин телен тыймый икән, бу вакытта ул үзен алдый гына, һәм аның Аллаһыга табынулары бернигә тормый.
Шулай итеп, һәртөрле явызлыкны һәм мәкерлекне, икейөзлелекне һәм көнчелекне, гайбәтне читкә ташлагыз.
«Ул һичнинди гөнаһ кылмады, Аның теле ялган сүз сөйләмәде», – дип язылган.
Телләрендә ялган булмады, алар кимчелексез иде.