8-9 Күрмәгән килеш сез Гайсә Мәсихне яратасыз, хәзер күрмәсәгез дә, Аңа иман итәсез һәм иманыгызның максатына, җаныгызның котылуына ирешеп, әйтеп бетергесез һәм ифрат зур куаныч белән шатланасыз.
И кызыкай, гүзәлләрнең дә гүзәле! Әгәр син моны белмисең икән, куй көтүләре артыннан ияреп бар да көтүче егетләр тирмәсе янында кәҗә бәтиләреңне утлатып йөр.
Телләреннән аның бал тама, һәр нәрсәсе гүзәл, ягымлы. Менә кем ул минем мәгъшукым, менә нинди ул минем җан дустым, и Иерусалим кызлары!
И гүзәлләрнең гүзәле! Нәрсәсе белән шулай матурлардан матуры соң ул синең сөйгәнең? Нәрсәсе белән башка гашыйклардан чибәррәк соң ул? Син нәрсә дип бездән шулкадәр ялынып-ялварып сорыйсың?
Атасын яки анасын Миннән артык яратучы Миңа лаек түгел. Углын яки кызын Миннән артык яратучы Миңа лаек түгел.
Мине яратсагыз, әмерләремне үтәрсез.
Әмерләремне кабул итеп, аларны үтәүче кеше Мине ярата. Мине яраткан кешене Атам яратыр, Мин дә яратырмын һәм аңа Үземне күрсәтермен.
Ә Мине яратмаучы исә сүзләремне тотмый. Сез ишеткән сүз Миннән түгел, бәлки Мине җибәргән Атадан, – һәм дәвам итеп:
Шуның кебек сез дә хәзер кайгырасыз; әмма Мин сезне тагын күрермен, шулчак сезнең күңелегез куаныр, куанычыгызны сездән беркем дә ала алмас.
Гайсә: – Син Мине күргәнгә ышандың. Күрмичә ышанучылар бәхетле! – дип әйтте.
Гайсә җавап итеп болай диде: – Атагыз Аллаһы булса, сез Мине яратыр идегез, чөнки Мин Аллаһыдан килдем. Мин Үзлегемнән килмәдем, Мине Ул җибәрде.
Үзенең өенә алып килеп, аларга табын тәкъдим итте һәм Аллаһыга иман китергәне өчен бөтен йорты белән куанды.
Аллаһы Патшалыгы ризык һәм эчемлектән түгел, Изге Рух биреп торучы тәкъвалыктан, татулыктан һәм шатлыктан гыйбарәт.
Изге Рухның кодрәте аша өметегез артканнан-арта барсын өчен, өмет бирүче Аллаһы сезне иманыгызда бар шатлык һәм иминлек белән сугарсын.
Кем Хакимебез Гайсәне яратмый, аңа каһәр төшсен. «Марана та – Хаким, кил инде!»
мөһере белән тамгалап, безгә вәгъдәләнгәннәрнең ышанычлы дәлиле итеп йөрәкләребезгә Рухын урнаштырды.
ул җәннәткә алынган һәм кешеләргә сөйләргә ярамаган, тел белән аңлатып бирә алмаслык сүзләр ишеткән.
Без бит күренгәнгә түгел, күренмәгәнгә карашыбызны юнәлтәбез, чөнки күренгән нәрсә вакытлыча гына, ә күренмәгәне – мәңгелек.
чөнки без күзгә күренгән нәрсәләр белән түгел, иман белән йөрибез.
Әйтеп бетергесез зур бүләге өчен Аллаһыга рәхмәт яусын!
Изге Рух исә мәхәббәт, шатлык, иминлек, сабырлык, игелеклелек, изгелек, тугрылык, басынкылык, тотнаклылык тудыра. Мондыйларга каршы бернинди канун юк.
Мәсих Гайсәдә сөннәт тә, сөннәтсез булу да бернинди әһәмияткә ия түгел, мәхәббәт белән эш итүче иман гына әһәмиятле.
Хакимебез Гайсә Мәсихне чиксез сөю белән яратучыларның барысына да Аллаһының мәрхәмәте булсын.
Шуңа инанганлыктан, монда калуымны, һәм куанычыгыз, иманыгызның артуы өчен, барыбыз бергә булуын беләм.
Чын сөннәтлеләр – без, тән йолаларына таянучылар түгел, Аллаһыга Рухы белән гыйбадәт кылучылар һәм Мәсих Гайсә белән горурланучылар.
Хаким Гайсәдә һәрвакыт куаныч табыгыз, кабатлап әйтәм: куаныч табыгыз!
Иман ул – өметләнеп көткәннәребезнең тормышка ашуына ышаныч, күренмәгән нәрсәләрнең булуы турында раслау.
Иман аркылы Муса, патшаның ачуыннан курыкмыйча, Мисырдан чыгып киткән. Гүя күренмәс Аллаһыны күргәндәй, ул түзгән.
шуңа күрә хәзер кыска вакытлы төрле сынаулардан газап чигәргә тиеш булсагыз да, котылачагыгызга куаныгыз.
Шулай итеп, Ул – сезнең өчен, иман итүчеләр өчен кыйммәтле Таш, ә ышанмаучылар өчен «төзүчеләр яраксыз дип тапкан таш, иң мөһим почмак ташына әйләнде».
һәм Баш Көтүче килгәч, сулмый торган дан таҗын алырсыз.