1 Раббы болай ди: «Күк – Минем тәхетем, Җир – аякларым баскан урындыр. Нинди йорт сала аласыз соң сез Миңа?! Нинди урын Миңа торак була ала?!
Дөрестән дә, Аллаһының урыны җирдәмени?! Очсыз-кырыйсыз күкләр киңлеге дә Сине сыйдырып бетерә алмаганны, мин салган йорт кына ничек сыйдырсын?!
аягүрә басып, болай диде: – Кардәшләрем вә халкым, тыңлагыз мине! Аллабыз аяк басасы урынны – Раббының Килешү сандыгын куяр өчен йорт салырга дигән ниятне күңелемдә йөрткән, әлеге йортны җиткерер өчен кирәк-яракларны да әзерләп куйган идем.
Мин саласы йорт бөек булачак, чөнки безнең Аллабыз бөек, бөтен аллалардан бөегрәктер.
Дөрестән дә, Аллаһының урыны адәмнәр арасында җирдәмени?! Очсыз-кырыйсыз күкләр киңлеге дә Сине сыйдырып бетерә алмаганны, мин салган йорт кына ничек сыйдырсын?!
Бу юмакай авызларны, масаючан телләрне Раббы юк итәчәк.
Мәһабәт вә бөек, мәңге яшәүче, исеме Изге булган Зат болай ди: «Мин изге биеклектә яшәсәм дә, хәсрәтлеләр, төшенкелеккә бирелгәннәр янындамын – Мин аларның рухын күтәрермен, йөрәген терелтермен!
Минем изге йортымны бизәр өчен, Ливанның күрке булган кипарис, чинар вә нарат агачлары сиңа китереләчәк. Аягым баскан урынны Мин шулай данга күмәчәкмен.
Кем дә булса Мин күрмәстәй урында яшеренә аламыни?! – ди Раббы. – Күкне дә, җирне дә иңләп алмаганмы Мин?! Бу – Раббы сүзе».
– Кояш чыгышыннан кояш батышына кадәр Минем исем халыклар арасында бөек булыр! Бөтен җир йөзендә, Минем исемгә багышлап, хуш исле сумала-майлар көйрәтерләр, тиешле корбаннар китерерләр, чөнки Минем исем халыклар арасында олугланыр! – ди Күкләр Хуҗасы Раббы.
Сезгә әйтәм: монда Аллаһы йортына караганда бөегрәге бар.
Ә Гайсә: – Боларның һәммәсен да күрәсезме? – диде. – Сезгә хак сүз әйтәм: монда таш өстендә таш калмаячак, бар нәрсә җимереләчәк!
Дөньяны һәм андагы һәммә нәрсәне бар иткән Аллаһы – Ул күкләрнең һәм җирнең Хакиме. Ул кеше кулы белән төзелгән изге йортларда яшәми