2 атагыз Ибраһимга вә сезне тудырган Сарага күз салыгыз! Мин Ибраһимны чакырганда, ул әле ялгыз иде, әмма Мин аны фатихаладым, аның нәселен үрчеттем.
Мин сиңа фатиха өстенә фатиха бирәчәкмен, нәсел варисларыңны күктәге йолдызлар һәм диңгез ярындагы ком бөртекләре санынча ишәйтәчәкмен. Синең нәсел варисларың дошманнарыңның шәһәр-калаларын үзләренә милек итәчәк.
Ибраһим инде олы яшьләрдә, бик картайган иде. Раббы аны бөтен яктан мөбарәк кылган иде.
Раббы минем хуҗам әфәндене мөбарәк кылды, аны олуг мал-мөлкәт иясе итте: аңа эре һәм вак терлек, алтын-көмеш, кол ир вә кол хатын-кызлар, дөя һәм ишәкләр бирде.
Шуңа күрә Ибраһимны йолып алган Раббы Ягъкубның йорты турында болай ди: «Ягъкуб нәселе бүтән оятка калмаячак, хурлыктан агарынмаячак!
«Әй колым Исраил, Үзем сайлап алган Ягъкуб, дустым Ибраһим токымы! – ди Раббы. –
Синең ерак бабаң гөнаһ кылды, синең өчен арадашчы булганнар Миңа каршы баш күтәрде.
Тыңлагыз, Исраил исемен йөртүчеләр, Яһүдәнең нәсел варислары – Ягъкуб угыллары! Сез Раббы исеме белән ант итәсез, Исраил Алласын чакырасыз, ләкин тугрылык вә тәкъвалыктан ерак торасыз.
Аларның иң кечкенә дип саналган гаиләсеннән – меңләгән, иң көчсезеннән куәтле халык чыгар. Вакыты җиткәч, Мин, Раббы, бу эшне тиз арада башкарырмын».
Ә бит Син – безнең Атабыз! Ибраһим безне белмәгән, Исраил безне танымаган булса да, Син, Раббы, – безнең Атабыз! Борынгыдан ук Синең исемең – Коткаручыбыз!
– И адәм углы! Исраилнең бушап калган урыннарында яшәүчеләр: «Ибраһим берьялгызы булып та, шушы җирне биләгән, ә без күбәү – бу җир, әлбәттә, безгә биләмә итеп бирелгән», – ди.
Раббы Аллагыз сезне күп санлы итте, шуңа күрә күктәге йолдызлар санынча ишәйдегез!
Сез исә Раббы Аллагыз каршында әйтегез: «Ерак бабам илгизәр бер арами булган. Ул берничә кеше белән Мисырга барып урнашкан, һәм тора-бара аңардан бөек, көчле, күп санлы халык барлыкка килгән.
Әмма Мин сезнең нәселбашы булган Ибраһимны, шул яклардан алып китеп, бөтен Кәнган җире буйлап йөртеп чыктым. Мин аның токымын ишәйттем, аңа углы Исхакны бүләк иттем,