6 Син бу хакта ишеттең – инде менә карап бак! Моның хак булуын танымыйсыңмы? Хәзер исә Мин сиңа яңа, син белмәгән яшерен нәрсәләр хакында белдерәм.
Шуннан соң күктә ачык ишек күрәм. Элек миңа сөйләгән быргыдай тавыш болай ди: «Монда мен. Мин сиңа моннан соң булырга тиеш хәлләрне күрсәтермен».
Менә, алдан әйтелгәннәр тормышка ашты, хәзер исә Мин сезгә яңа нәрсә игълан кылам, әле гамәлгә ашмаганны алдан хәбәр итәм».
Мин сезгә караңгыда сөйләгәннәрне көн яктысында сөйләгез, пышылдап әйткәннәрне өй түбәләреннән игълан итегез.
Менә, Мин яңа бер эш кылам – ул хәзер гамәлгә ашачак! Күрмисезмени сез? Чүлдә юл салам Мин, коры далада елгалар агызам.
Изге язмада болай дип язылган: «Аллаһы Үзен яратучыларга нәрсә әзерләгәнен һичбер күз күрмәгән, колак ишетмәгән, һичбер кешенең йөрәге бу турыда уйлап карамаган».
Әмма сез, үзегезгә Изге Рух иңгәч, кодрәт алачаксыз һәм Иерусалимдә, бөтен Яһүдиядә, Самареядә һәм, хәтта дөньяның читенә кадәр барып җитеп, һәркайда Миңа шаһит булачаксыз.
Инде сезне хезмәтчеләрем дип атамыйм, чөнки хезмәтче хуҗасының нәрсә эшләвен белми, ә сезне дусларым дип атыйм, чөнки Атамнан ишеткәннәрнең һәммәсен сезгә белдердем.
«Халыкларга игълан кылыгыз, хәбәр итегез. Байрак күтәреп, яшерми-нитми шуны белдерегез: „Бабил алынды, Бәл мәсхәрәгә калды, Мардук аударып ташланды – Бабил потлары хур булды, җирәнгеч сыннары җимерелде!“ – дип әйтегез.
И-и бүгенге буын, Раббы сүзенә колак сал: әллә Мин Исраил өчен чүл яисә караңгылык иле идемме?! Нигә соң Минем халкым: „Без үзебезгә үзебез хуҗа, без инде Сиңа кайтмаячакбыз!“ – дип әйтә?
Әй ындырда суктырылган халкым минем! Күкләр Хуҗасы Раббыдан, Исраил Алласыннан нәрсә ишетсәм, сезгә шуны җиткердем.
Шулай итеп, нәрсә күргәнеңне, хәзер нәрсә бар һәм моннан соң нәрсә буласын яз.
Раббыдан курку һәм Аны хөрмәт итү – зирәклектер! Раббы, шәһәргә мөрәҗәгать итеп: «Әй кавемем халкы, әй җәмәгать, тыңлагыз әле сүземне! – ди. –
Шәһәрдә быргы кычкыртсалар, халыкны курку алмасмы?! Шәһәргә бәла килсә, Раббы кулы белән эшләнмиме бу?
Болар элек булмады, хәзер генә гамәлгә аша. Бүгенгә кадәр син бу хакта ишетмәдең, „Мин инде моны белә идем“, – дип әйтә алмыйсың.
«Миңа мөрәҗәгать ит – һәм Мин сиңа җавап бирермен, син белмәгән бөек вә яшерен нәрсәләрне сөйләрмен».
Мин – Раббы, бу – Минем исемем! Үз данымны Мин бүтән берәүгә, Миңа тиешле мактауны пот-сыннарга бирмәячәкмен.
Син күп нәрсәләр күрдең, ләкин игътибар итмәдең, колакларың ачык булды, тик ишетмәдең».