2 Адым саен җиңү яулаган ирне көнчыгыш тарафта кем уятты? Халыкларны аңа кем тапшыра, патшаларны кем буйсындыра? Кылычы белән ул аларны тузанга әйләндерә, ук-җәясе белән җилдә саламдай тарата.
Терах, үзенең углы Ибрамны, оныгы Лутны (Һаранның углын) һәм киленен – Ибрам хатыны Сараяны ияртеп, Кәнган җиренә күчеп китү нияте белән килданиләр шәһәре Урдан юлга чыкты. Әмма Харанга җиткәч, тукталып, алар шунда торып калдылар.
Ибрам туксан тугыз яшьтә чагында, аның хозурында янә Раббы күренеп: – Мин – Кадир Алламын! – диде. – Минем юлымда йөр һәм кимчелексез бул!
Мин аларны җирдәге тузан кебек туздырып аттым, урам пычрагыдай таптап-издем.
Илле атлы җайдак, ун сугыш арбасы һәм ун меңлек җәяүле гаскәрне санамаганда, Яһүәхәз гаскәреннән берни калмады, чөнки башкаларын, ашлык сукканда күтәрелгән тузан хәленә китереп, Арам патшасы кырып бетергән иде.
Фарсы патшасы Кир белдерәдер: Раббы, Күкләр Алласы, җирдәге бөтен патшалыкларны минем кулга тапшырды, Ул миңа Яһүдәдәге Иерусалимдә Үзенә бер йорт салырга кушты. Аның халкыннан һәммә кеше – Аллаһы аның юлдашы булсын! – юлга кузгалсын.
Фарсы патшасы Кир белдерәдер: Раббы, Күкләр Алласы, җирдәге бөтен патшалыкларны минем кулга тапшырды, Ул миңа Яһүдәдәге Иерусалимдә Үзенә бер йорт салырга кушты.
Туфракка утыртылуга, чәчелүгә, тамырлана башлауга, Раббы аларга өрсә, кибеп бетәләр һәм өермә уңаена салам кебек очып китәләр.
Мин төньяк тарафта берәүне уяттым, һәм ул килде. Кояш чыгышы ягыннан ул исемемне әйтеп чакырды. Хакимнәрне пычрак таптаган кебек таптый, чүлмәкче балчыкны изгән кебек изә ул.
Ул аларны куа бара, аяклары җиргә дә тими, зарар-зыян күрми атлый ул.
«Мин, Раббы, сине Үземнең гадел ниятем буенча чакырдым, Мин сине кулыңнан тотып торам һәм саклыйм. Сукырларның күзләрен ачар, тоткыннарны төрмәдән азат итәр һәм зиндан караңгылыгында утыручыларны яктыга чыгарыр өчен, Мин сине халыкка – Килешүемнең билгесе, кавемнәргә яктылык нуры итәрмен.
Кирның башына Раббы Үзе май сөртте. Ул, аны уң кулыннан тотып, халыкларны аңа буйсындыра, патшаларны коралсызландыра, аның алдында бөтен ишекләрне ача – капкалар аны туктата алмый. Кирга Раббы болай ди:
Кир патшаны Мин хак ниятем белән уяттым, Мин аның барлык юлларын тигезләячәкмен. Ул Минем каламны төзеячәк, сөрелгән халкымны түләү вә бүләк таләп итмичә азат итәчәк», – ди Күкләр Хуҗасы Раббы.
Көнчыгыштан, ерак илдән Мин бер кыргый кошны – ниятемне тормышка ашыручыны чакырдым. Мин әйттемме – сүземне җиренә җиткерәм, ниятләдемме – башкарып чыгам!
Алдан Мин әйттем моны, Мин! Аны чакырып алучы да Мин! Аны Мин китердем, һәм ул җиңәчәк!
Диварларым эчендәге барлык гаярь угланнарымны Хуҗа-Хаким читкә тибәрде, яшь егетләремне кырып бетерер өчен, миңа каршы гаскәр җыйды. Гыйффәтле кыз Яһүдәне йөзем изгәндәй таптады.
Бу Мәлик-Садыйк – Шалим патшасы һәм Аллаһы Тәгаләнең рухание булган. Ул, патшаларны тар-мар итеп кайтып килгән Ибраһимны очратып, аңа фатихасын бирә.
Алтынчы фәрештә үзенең касәсен бөек Фырат елгасына түкте. Көнчыгыштан килүче патшаларга юл әзер булсын өчен, аның суы кипте.
Мәңге тере Аллаһының мөһерен кулында тотып, көнчыгыштан күтәрелеп килүче башка фәрештәне күрдем. Ул җиргә һәм диңгезгә зыян китерергә вәкаләт бирелгән дүрт фәрештәгә көчле тавыш белән кычкырып эндәште: