2 Раббы үстергән үсенте ул көнне матур вә шөһрәтле булачак, җирнең җимеше исән калган исраилиләргә горурлык вә гүзәллек китерәчәк.
Аллаһы – үксезләрнең атасы, тол хатыннарның яклаучысы. Ул Үзенең изге ханәсендә утыра.
Бу хакта мин күп уйландым, әмма барыбер төшенә алмадым.
Туганың Һарунга изге киемнәр әзерлә, алар аңа хөрмәт вә мәһабәтлек өстәр.
Юксыл-мескеннәргә ул дөреслек белән хөкем чыгарачак, илдәге мазлумнарның эшләрен гаделлек белән хәл итәчәк; үзенең сүзе-таягы белән җирне кыйнаячак, иреннәренең сулышы белән явызны үтерәчәк.
Ул көнне Яһүдә җирендә мондый җыр җырланачак: «Безнең калабыз көчле! Раббы – безнең Коткаручыбыз, дивар-ныгытмабыз кебек Ул.
Киләчәк көннәрдә Ягъкуб тамыр җәячәк, Исраил чәчәк атачак, үсентеләр җибәрәчәк, җир йөзен җимешләре белән тутырачак.
Кырга чәчкән орлыгыгызга Раббы яңгырын яудырыр, җир китергән уңыш бик мул булыр. Шул чакта терлекләрегез иркен көтүлекләрдә утлап йөрер;
Әй күкләр, хаклык-дөреслек яудырыгыз, өстән, болытлардан яусын ул. Җир өсләре ачылып китеп, котылу калкып чыксын, хаклык, шытып чыгып, аның белән бергә үссен. Моны Мин – Раббы бар иттем».
Раббы алдында ул – нәфис үлән, коры җирдәге тамыр кебек үсте; аның кыяфәтендә без сокланырлык матурлык та, бөеклек тә, безне җәлеп итәрдәй берни дә юк иде.
Син ташландык идең, сине күрәлмадылар, синең аша беркем үтеп йөрмәде, әмма Мин сине мәңгегә горурлык һәм барлык буыннар өчен шатлык чыганагы итәчәкмен.
Синең бар халкың тәкъва булыр, җирнең мәңгелек хуҗасына әйләнер. Алар – Мин утырткан үсенте, Миңа дан китерүче иҗатым җимеше.
Үсентеләрнең – җирдә, чәчелгән орлыкның бакчада үсеп чыгасы хак булган кебек, Хуҗа-Раббының да бар кавемнәр күз алдында Үз халкына җиңү китерәсе һәм мактауга күмеләсе хак нәрсәдер!
«Менә, шундый көннәр җитәр, Давыт нәселеннән тәкъва бер үсенте үстерермен, – дип белдерә Раббы, – һәм ул акыл белән идарә итүче, җирдә гадел хөкем вә дөреслек урнаштыручы патша булыр.
Шул көннәрдә, шул вакытта Минем ихтыярым белән Давыт нәселеннән тәкъва бер үсенте калкып чыгар, һәм илдә ул гадел хөкем вә дөреслек урнаштырыр.
Исән калган һәм Мисырга яшәргә дип күчеп килгән яһүдиләрнең берсе дә котылып калмас. Алар бөтен җаннары-тәннәре белән Яһүдәгә кайтырга ашкыныр, ләкин качкыннарның бик азы гына әйләнеп кайтыр».
Кылычтан котылган бик азлар гына Мисырдан Яһүдә җиренә әйләнеп кайтыр. Исән калган һәм Мисырга яшәргә дип күчеп килгән барлык яһүдиләр шулчак үзләренең түгел, ә Минем сүземнең рас чыгуын белер.
Мин аларга уңдырышлылыгы белән танылган җирләр бирермен – алар инде ачтан үлмәсләр һәм башка халыклар арасында хур булмаслар.
Ә сез, Исраил таулары, агач ботакларына күмелеп, Минем Исраил халкыма җимеш бирерсез, чөнки халкым тиздән әйләнеп кайтачак.
Исән калганнар тауларга качып китәр, һәм үзәнлектәге күгәрченнәр кебек һәркайсы үзенең гөнаһлары өчен сыкрар.
Раббы исемен телгә алып, Аңа мөрәҗәгать иткән һәркем котылып калыр, чөнки, Раббы әйткәнчә, Сион тавына вә Иерусалимгә качып киткәннәр котылу табар.
Шундый көн килер: таулардан шәраб саркып, калкулыклардан сөт елгалары агып торыр, Яһүдә иленең бөтен елгалары су белән тулыр; Раббы йортыннан чишмә агып чыгып Шиттим үзәненә су биреп торыр.
Ә Сион тавына котылу килер, һәм ул изге тауга әйләнер, Ягъкуб йорты үз биләмәсенә янә хуҗа булыр.
Тыңлагыз, әй баш рухани Ешуа һәм каршыңда утырган фикердәшләрең, сез – булачак вакыйгаларның шаһитларыдыр: Мин Үземнең колымны – Үсентемне алып киләм.
Һәм аңа, Күкләр Хуҗасы Раббы болай дип әйтә, диген: «Менә, Үсенте исемле ир, тамырдан үсеп чыгып, Раббы йортын төзеячәк,
Нинди гүзәл, күркәм булыр алар! Икмәк егетләргә көч өстәр, шәраб кызларның күңелен күтәрер».
– Алар Минеке булачак, – ди Күкләр Хуҗасы Раббы. – Мин билгеләгән көнне алар Минем хәзинәмә әйләнәчәк. Үзенә хезмәт итүче углын аяган ата сыман, Мин дә аларны аярмын.
Әгәр ул көннәр кыскартылмаса, һичкем исән калмас иде. Әмма сайланганнар хакына ул көннәр кыскартылачак.
Шулай итеп, һәрчак уяу булыгыз, киләсе бәла-казалардан котылырга һәм Адәм Углы каршына килеп басарга көчегез җитсен өчен, дога кылыгыз.
Сүз Кеше булды, безнең арада яшәде, мәрхәмәт вә хакыйкать белән тулы иде Ул. Без Аның данын, Атаның бердәнбер Углына биргән данын күрдек.
«Караңгылыктан яктылык сибелсен», – дип, Аллаһы күңелләребезне яктыртты. Шулай Гайсә Мәсих йөзендә балкый торган Аллаһы даны безгә билгеле булды.
Без сезгә Хакимебез Гайсә Мәсихнең кодрәте һәм Аның килүе хакында сөйләгәндә, хәйләле риваятьләргә ияреп түгел, Аның мәһабәтлеген үз күзләребез белән күреп сөйләдек.