3 гаскәр башлыкларын, түрәләрен вә киңәшчеләрен, уңган һөнәрчеләрен вә оста тылсымчыларын тартып алачак Ул.
Көчле кеше генә җир били ала, анда дәрәҗәле затлар гына яши, дип санадың син.
Исраилиләр арасыннан сәләтле, Аллаһыдан куркып, Аны хөрмәт итүче һәм ришвәт алмаучы ышанычлы кешеләр сайлап ал да халык өстеннән күзәтеп торучы меңбашлары, йөзбашлары, иллебашлары һәм хәтта унбашлары билгелә.
Әмма Муса Раббыга әйтте: – И Хуҗа-Хакимем! Мин элек тә матур итеп сөйләми идем, хәзер дә, Син Үзеңнең колың белән сөйләшеп торганда да шулай. Мин тотлыгучан һәм сакаумын.
Шулай ук баһадирларын вә сугышчыларын, хөкемчеләрен вә пәйгамбәрләрен, күрәзәчеләрен вә өлкәннәрен,
«Халыкка башлык итеп яшүсмерләрне куячакмын, аның өстеннән акылсыз бала-чага хакимлек итәчәк», – ди Раббы.
Менә, акылсызлыгы өчен минем халкым сөрген китәчәк, аның аксөякләре ачтан үләчәк, гади халкы сусаудан җәфаланачак.
Баш дигәне – илнең өлкәннәре вә аксөякләре ул, койрык исә – ялганга өйрәтүче пәйгамбәрләредер.
Мин ыругларыгыздагы баш кешеләрне – зирәк акыллы, сыналган ирләрне – башлыкларыгыз иттем, сезнең өстән меңбашы, йөзбашы, иллебашы, унбашы билгеләдем, һәр ыругка җитәкчеләр куйдым.
Зебах белән Салмуннан Гидеон: – Таворда сез җаннарын кыйган кешеләр ниндирәк иде? – дип сорады. Зебах белән Салмун: – Алар синең сыман, кыяфәтләре белән патша угылларын хәтерләтә иде, – диделәр.
берәүләр – меңбашлары, икенчеләр иллебашлары булыр; беришләре патшаның басуларын эшкәртеп икмәген урып-сугар, кайсыберләре исә, сугыш коралы коеп, арбалары өчен төрле кирәк-ярак эшләр.