2 Ачыгыз капкаларны! Тугры вә тәкъва халык керсен бирегә!
ачыгу, сусаудан тилмереп беткәннәр, үлем чигенә җитә язганнар иде.
Җир йөзендәге бер мосафир мин, яшермә миннән боерыкларыңны!
Карар-хөкемнәреңне көне-төне көтеп, җаным алҗып беткән иде инде.
Яшьлек гөнаһларым, хаталарымны оныт, игелегең хакына мине мәрхәмәт белән искә ал, Раббым!
ә сез Минем өчен руханилар патшалыгы, изге халык булырсыз». Минем шушы сүзләремне исраилиләргә җиткер.
Ә Исраилнең барлык токымнары Раббы хакына акланачак һәм данга күмеләчәк!»
Син хаклык-дөреслек белән ныгырсың; җәбер-изелүдән ерак торырсың, куркыр урының калмас; афәттән азат булырсың, ул сиңа якын килмәс.
Сиңа каршы ясалган бер генә корал да уңышлы булмас; мәхкәмәдә гаеп ташлаган һәркемне син кире кагарсың. Менә шундый ул, Раббы колларына тигән өлеш; Мин аларны аклармын», – ди Раббы.
Менә шул чагында яктылыгың таң кебек балкып торыр, тизрәк сихәтләнерсең; синең тәкъвалык үзеңнән алда атлар, ә Раббы шөһрәте артыңнан саклап барыр.
Синең капкаларың һәрвакыт ачык торачак, көндез дә, төнлә дә ябылмаячак: шул капкалардан халыкларның байлыгын һәм аларның патшаларын сиңа китерәчәкләр.
Синең җиреңдә көчләү-изү турында бүтән ишетелмәс, чикләрең эчендә талау вә бөлгенлек турында сүз бармас. Диварларыңны син – Котылу, капкаларыңны Мактау дип атарсың.
Синең бар халкың тәкъва булыр, җирнең мәңгелек хуҗасына әйләнер. Алар – Мин утырткан үсенте, Миңа дан китерүче иҗатым җимеше.
Җиңүе – шәфәкъ нуры сыман балкый, котылуы ялкын кебек дөрли башламас борын, Сионны яклап сүз дәшми тормам, Иерусалимне кайгыртудан туктамам.
Чыгыгыз капкалардан, чыгыгыз! Халыкка юл әзерләгез: салыгыз сез аны, төзегез! Аяк астындагы ташларны читкә алып атыгыз, халыкларга юл күрсәтеп, байрак күтәрегез!
Халыклар – синең җиңүеңне, барлык патшалар дан-шөһрәтеңне күрер; сиңа яңа исем белән дәшәрләр, аны сиңа Раббы Үзе кушар.
Күкләр Хуҗасы Раббы болай дип әйтә: – Төрле халыклардан, төрле шәһәрләрдән бирегә тагын күп кешеләр килер.
Әмма сез – караңгылыктан Үзенең гаҗәеп яктылыгына Чакыручының шөһрәтле эшләрен игълан итү өчен сайланган нәсел, патша-руханилар, изге халык, Аллаһының Үз халкы.
Әмма без, Аллаһының вәгъдәсенә инанып, хаклык хакимлек итә торган яңа күкне һәм яңа җирне көтәбез.
Газиз дусларым! Уртак котылуыбыз хакында сезгә язарга дип бик дәртләнсәм дә, изгеләргә бер тапкыр һәм гомергә бирелгән иман өчен тырышып эшләгез, дип үгетләп язуны тиешле таптым.
Халыклар шул шәһәр яктылыгында йөриячәкләр, җир патшалары аңа үзләренең зиннәтләрен китерәчәкләр.
Алар яңа җыр җырладылар: «Син язма төргәген алырга, аның мөһерләрен кубарырга лаеклы, чөнки корбан итеп суелдың, Үзеңнең каның белән һәр кабиләдән һәм телдән, һәр халыктан һәм милләттән Аллаһы өчен кешеләрне йолып алдың.
