8 Аларның җире потлар белән тулган, алар үз куллары белән эшләгән әйберләргә, бармаклары ясаган нәрсәләргә табыналар.
Әмма Раббы күзенә ятышсыз күренгән гамәлләр кылып, Аның ачуын чыгарган һәм Яробам йортына ияреп хилаф эшләр башкарган, шулай ук Яробам йортын тар-мар китергән өчен, Багшаның үзе вә аның йорты турында Раббы пәйгамбәре Ханани углы Еһү аша җиткергән сүзләре әйтеп куелган иде инде.
һәрбер түбәҗирдә, киң ябалдашлы вә мул яфраклы һәр агач төбендә изге баганалар һәм алиһә Аширә хөрмәтенә сыннар урнаштырдылар;
Раббы Аллалары биргән боерыкларга колак салмыйча, үзләренә ике бозау сыны койдырып алдылар, алиһә Аширәгә багышлап багана куйдылар, бөтен күк җисемнәренә сәҗдә кылдылар, Багалга табындылар;
Иотам, Раббы күзенә ятышлы күренгән гамәлләр кылып, һәрбер эштә атасы Уззияне кабатлады, тик атасы сыман Раббы йортына бәреп кермәде; ә халык бозык эшләрен дәвам итә бирде.
Кеше үз куллары белән ясаган мәзбәхләргә, алиһә Аширә хөрмәтенә куелган баганаларга һәм хуш исле сумала-майлар көйрәтү мәзбәхләренә инде карамаячак.
И Раббы Аллабыз, безнең өстән бүтән хуҗалар хакимлек итте, ләкин без фәкать Синең исемне яд итәбез.
һәм илаһларын утка ыргытуы хактыр. Ләкин бит алар илаһлар түгел, ә бәлки кеше кулы ясаган агач вә таш нәрсәләр иде, шуңа күрә аларны юк иттеләр дә.
Һөнәрче койган сын-пот беләнме?! Оста аны алтын белән йөгертә, аның өчен көмеш чылбырлар коя.
Алар барысы да берни түгел, эшләре дә бернигә тормый; коеп эшләнгән сыннары исә – җил вә буш куыктыр».
Имәннәр арасында, киң ябалдашлы һәр агач астында дәртегез котыра, тарлавыкларда, салынкы кыя ташлар астында балаларыгызны корбанга китерәсез.
Мин, шулай итеп, Үз халкыма барлык явызлыклары өчен хөкем оештырачакмын, чөнки алар Миннән йөз чөерделәр, чит илаһларга багышлап, корбан яндырдылар, үз куллары белән ясаган потларга табындылар.
Яһүдә халкының шәһәрләре күпме булса, илаһлары да шуның кадәр. Иерусалимдә ничә урам булса, Багалга корбан яндыру мәзбәхләре дә шулар санынча».
Үзең ясаган илаһларың кайда соң синең?! Бәла килгәндә коткарсыннар сине, булдыра алсалар! Синдә бит, әй Яһүдә, һәр шәһәрнең үз илаһы бар.
Гилыгад – явызлык оясыдыр, анда яшәүчеләр бернигә яраксыз; алар Гилгәлдә үгезләрне корбанга китерәләр, әмма аларның мәзбәхләре басу читендәге таш өеме кебек булыр».
Хәзер эфраимнәр гөнаһ өстенә гөнаһ эшли: кулларыннан килгәнчә, һөнәрчеләре көмештән потлар коя. Эфраимнәр: «Корбан китерүчеләр бозау сынын үбәргә тиеш», – ди.
Үзегез белән дога сүзләрен алыгыз да Раббыга кайтыгыз, әйтегез Аңа: «Бар гөнаһларыбызны кичер, игелек белән кабул ит безне; үгез урынына корбанга Сиңа мактау сүзләребезне китерәбез, – диегез. –
Әлеге сын – Исраил эшедер, аны һөнәрче ясаган, Аллаһы түгел ул; Самарея бозавы парә-парә киләчәк!
Сихер-тылсымның тамырын корытырмын – күрәзәчеләр сездә бүтән булмас.
Силас белән Тимутәйне көткәндә, бу шәһәрдә потларның күп булуын күреп, Паулның күңеле әрнеде.
Анда сез агачтан, таштан адәм кулы белән ясалган, күрми, ишетми, ашамый, ис сизми торган илаһларга табынырсыз.
Бу бәла-казадан үлми калган кешеләр исә кылган гамәлләреннән тәүбә итмәделәр. Алар җеннәргә һәм күрә, ишетә, йөри алмаган алтын, көмеш, бакыр, таш һәм агач потларга табынуларыннан ваз кичмәделәр.