5 И Ягъкуб халкы! Әйдәгез, Раббы чәчкән яктылык нурында йөрик!
Озакламый яманнар тәмам юк булыр – эзләп-эзләп тә таба алмассың.
Газапка салган көннәрең, кайгы кичерткән елларың бәрабәренә шатлык-куанычлар белән сөендер безне!
Кылган эшләреңне – Үзеңнең колларың, шан-шөһрәтеңне аларның угыллары күрсен!
Байтак халыклар, килеп: «Әйдәгез, Раббы тавына, Ягъкуб Алласы йортына меник, – дип әйтер. Ул безгә Үзенең юлларын өйрәтер, – һәм без шулардан йөрербез». Чөнки Канун – Сионнан, Раббы сүзе Иерусалимнән чыгачак.
Раббы болай дип әйтә: «Каты итеп кычкыр, тавышыңны тыйма, быргыныкы сыман көчле ит! Халкым кылган җинаятьләрне, Ягъкуб нәселе кылган гөнаһларны аларның үзләренә белдер!
караңгыда һәм үлем күләгәсендә утырганнарга яктылык бирү өчен, аякларыбызны тынычлык юлына юнәлтү өчен киләчәк Ул».
Кайчандыр сез караңгылык идегез, ә хәзер сез – Хаким Гайсәнеке булганга – яктылык. Яктылык кешеләре булып яшәгез.
Без Аңардан ишеткән һәм сезгә игълан итә торган хәбәр шуннан гыйбарәт: Аллаһы – яктылык, һәм Аңарда һичнинди караңгылык юк.
Әмма Аллаһы яктылыкта булган кебек, без дә яктылыкта йөрсәк, димәк, бер-беребез белән аралашып яшибез һәм Аның Углы Гайсәнең каны безне теләсә кайсы гөнаһтан арындырып сафландырыр.