3 Эфраим – ныгытмасыз, Дәмәшкъ патшалыксыз калачак, Арамның исән калган халкы Исраил халкының даны беткән кебек бетәчәк», – ди Күкләр Хуҗасы Раббы.
Ашшур патшасы аның гозерен екмады: Дәмәшкъкә һөҗүм итеп, аны яулап алды, анда яшәүче халыкны Кыйрга сөрде, ә Рәсиннең җанын кыйды.
Һошея хакимлегенең тугызынчы елында Ашшур патшасы Самареяне яулап алды да, исраилиләрне Ашшурга сөреп җибәреп, аларны Халак шәһәрендә, Хабур елгасы буендагы Гөзән төбәгендә һәм мадайлылар яшәгән шәһәрләрдә урнаштырды.
Кәлне каласы – Кәркәмеш кебек, Хамат – Арпад кебек, Самарея Дәмәшкъ кебек җиңелмәдеме?!
Ә хәзер Раббы болай ди: – Ялланып эшләгән кеше елларны төгәл санаган кебек, нәкъ өч ел үтүгә Мәабның мәһабәтлелеге күп санлы халкы белән бергә түбәнсетеләчәк. Бик аз кеше генә котылып калачак, һәм алар көчсез булачак.
«Ул көнне шулай булачак: Ягъкубның даны сүреләчәк, симез тәне арык булып калачак.
Син шәһәрләрне таш өеменә әйләндердең, ныгытылган калаларны хәрабә иттең; чит-ят кешеләрнең ныгытмалары җимерелде, алар инде беркайчан да тергезелмәс.
Ул, явызлыкны кире кагып, яхшылыкны сайлап алырга өйрәнгәнгә кадәр син куркып торган теге ике патшаның җирләре бушап калачак.
Чөнки Арамның башкаласы – Дәмәшкъ, ә Дәмәшкънең башында – Рәсин патша. Алтмыш биш елдан Эфраим җимерелер һәм халык булудан туктар.
чөнки бала «әткәй», «әнкәй» дип әйтергә өйрәнгәнче, Ашшур патшасы Дәмәшкънең байлыгын вә Самареядә таланган малны үзе белән алып китәчәк.
Аннары Раббы Һошеягә: – Балага Изрегыл дип исем куш, чөнки тиздән Мин Изрегылда түгелгән кан өчен Еһү йортын җәзага тартачакмын һәм Исраил йортының патшалык итүенә чик куячакмын.
Гамәр, тагын авырга калып, кыз бала тапты. Раббы Һошеягә: – Балага Ло-Рухама дип исем куш; чөнки Мин, Исраилне рәхим-шәфкатемнән аерып, аны инде кичермәячәкмен.
халык өстенә сугыш гөрелтесе ябырылыр; Шалман, аналары белән бергә балаларны үтереп, Бәйт-Арбелне җимергән сыман, сезнең барлык ныгытмаларыгыз шулай җимерелер.
Әнә шулай итеп, Исраил угыллары да байтак вакытлар дәвамында патшасыз, җитәкчесез, корбансыз, таш баганасыз һәм йорт илаһларысыз яшәячәк.
Исраилне әнә шулай чит халыклар йотты: ул хәзер шулар арасында бернигә яраксыз савыт кебек.
Эфраимнең даны кош кебек очып китәр: бала туулар да, көмәнле булулар да, авырга узулар да булмас.
„И Дан, синең илаһың яшәсен!“ һәм „Беер-Шебаның зиярәтчеләр юлы яшәсен!“ дип, Самареянең пот-сыннары белән ант иткәннәр егылып калырлар һәм бүтән инде тора алмаслар!»