1 Шул көннәр җиткәч, – дип белдерә Раббы, – Яһүдә патшаларының, түрәләрнең, руханиларның, пәйгамбәрләрнең, Иерусалим кешеләренең сөякләрен каберләреннән чыгарып ыргытырлар.
Аллаһы кешесе мәзбәхкә Раббы сүзләрен җиткереп әйтте: – И-и мәзбәх, мәзбәх! Раббы болай ди: «Давыт йортында Йошия атлы угыл туар һәм мәзбәхтә корбан китерүче, калкулыкларда хезмәт итүче каһиннәрнең үзләрен синең өстеңдә корбан китерер, һәм синең өстеңдә адәм сөякләре яндырылыр».
Аннары Йошия әйләнә-тирәсенә күз ташлады да, тау битендәге каберлекләрне күреп, андагы адәм сөякләрен алып килергә кешеләрен җибәрде һәм, мәзбәхне нәҗесләп, әлеге сөякләрне шуның өстендә яндырды; шул рәвешле барысы да Аллаһы кешесе аша Раббы алдан әйтеп куйганча килеп чыкты.
Шундагы каһиннәрнең һәммәсен мәзбәхләр өстендә чәнчеп үтереп, мәзбәхләр өстендә кеше сөякләрен яндырганнан соң, Иерусалимгә әйләнеп кайтты
аның мәете, басудагы тирес сыман, Изрегыл җирендә ятып калачак; шул рәвешле, берәү дә: „Менә бу – Изебел“, – дип әйтә алмаячак», – дип әйттергән сүзләр әнә шундый иде.
Юкса читләр миңа каршы аякланды, залим бәндәләр, Аллаһыны санламаучылар, җаныма кул суза.
Аларның пәйгамбәрлек сүзләрен тыңлаган кешеләр дә кылыч вә ачлыктан үләр, җәсәдләре Иерусалим урамнарында аунап ятар! Аларның үзләрен дә, хатыннарын да, угыл-кызларын да күмүче булмас – кылган явызлыклары үз башларына төшәр!»
Мин үз өстемдә Раббының кулын тойдым, һәм Раббы Рухы мине, шәһәрдән чыгарып, үзән уртасына китереп бастырды. Әлеге үзән сөякләр белән тулы иде.
мәзбәхләрегезне җимерәчәкмен, хуш исле сумала-майлар көйрәтү мәзбәхегезне дә ватачакмын, кешеләрегезне, үтереп, потларыгыз алдына ыргытачакмын.
Исраилиләрнең мәетләрен потлары алдына куячакмын Мин, сөякләрегезне мәзбәхләрегез тирәсенә сибеп ташлаячакмын.
Раббы болай ди: «Җинаять өстенә җинаять эшләгән, Эдом патшасының сөякләрен яндырып, көл-тузанга әйләндергән Мәабны җәзасыз калдырмам: