4 „Сионга каршы сугышка әзерләнегез; торыгыз, көн уртасында һөҗүм итәбез!“ – „Юк шул, көн инде кичкә авышып бара, кичке күләгәләр төшә башлады“. –
Кичке күләгәне зарыгып көткән кол, хезмәт хакы көткән ялчы кебек ул.
Сүрелгәнче көннең сулышы, күләгәләр эреп беткәнче әйләнеп кайт син, сөйгәнем минем, – текә тауларның җәйраны кебек, яшь боланы кебек җитез бул син!
Аларның тол хатыннарын Мин диңгез буендагы ком бөртегеннән дә күбрәк итәрмен; көн уртасында егетләрнең аналарына җимерүче җибәрермен – аларны гел көтмәгәндә шом вә курку биләп алыр.
Җиде угыл тапкан хатын әнә хәлсезлектән егылып ята, тынын көчкә ала: әле көндез үк аның кояшы батты – оятка калды, хур булды ул. Исән калган халыкны Мин дошманнары кулына тапшырырмын – кылычтан уздырырмын. Бу – Раббы сүзе».
Барыгыз, аларның йөзем бакчаларын туздырып ташлагыз, ләкин бөтенләй юк итмәгез; йөзем куакларының ботакларын кисеп ыргытыгыз, чөнки алар инде Минеке түгел.
Кулларында – җәя белән сөңге; алар рәхимсез вә миһербансыз, диңгез кебек шаулашалар, атларга атланып чабалар; сиңа һөҗүм итәр өчен, Сион-кыз, гаскәриләр сафларга тезелеп бастылар».
«Урак өсте бетте, җәй үтте, ә безгә котылу килмәде!» – ди халык.
Бар халыкларга игълан итегез: „Сугышка әзерләнегез, яугирләрегезне орышка чакырыгыз – бөтен сугышчылар күтәрелеп чыксын.
Убадиягә иңгән вәхи. Хуҗа-Раббы юллаган хәбәрне ишеттек без: «Кузгалыгыз, Эдомга каршы яуга чыгыйк!» Моны игълан итәр өчен, барча халыкларга Ул Үзенең илчесен җибәргән. Эдом хакында Раббы Алла менә ниләр әйтә:
Ашарга биргән кешеләргә – тынычлык, ә ризык бирмәгәннәргә сугыш игълан итеп, бу пәйгамбәрләр минем халкымны алдыйлар. Раббы аларга болай ди:
Газа шәһәрен ташлап китәчәкләр, Ашкылун бушап калачак, Ашдод халкы көн уртасында куып чыгарылачак, Экрон төбе-тамыры белән йолкып алыначак.